Zoekend naar woorden
doe ik
een laatste poging,
geblokkeerd ben ik.
Tranen
wenen zich wél,
verbaal zijn lukt mij voor geen meter
mijn stem sluit zich af. Geblokkeerd.
En ...mijn schrijfstem is
vermoeid
‘t schrijven droogt op
verschrompelt samen met mij.
Samen? Samen verschrompelen
we naar stemloosheid?
Echt stil zijn is stoppen met schrijven?
dán gaat het niet goed met mij.
We mógen schrijven.
We mogen onze stem laten horen.
We mogen goede intenties hebben.
We mogen dromen
constructief denkend verbeelden.
Ik neem een teug water,
drink water. Dank je, water.
Kom op schrijven, kom op mijn zelf
We mogen toch zijn?
Kom op!
Samen terugkomen
keer op keer weer
alsjeblieft kom op.
Nu doen wij dramatisch
hier, (in fb pagina Lyriek van de Liefde?J
Hm ...
Ik hoor de vogels hun ochtendconcert geven
Ik wrijf over mijn borststreek,
Ik wrijf, fluister ... kom op mijn hart, kom op denken KIES!
Vrije Wil kies,
laat
zelfcompassie toe,
laat het
doorstromen.
Laat compassie én zelfcompassie
in balans
zijn.
@ ondanks alles, wederom dankbaar.
Dankbaar dat ik de weg naar hier hervond,
hervind
keer op keer op keer
zonder dromen zou er niets zijn, zonder zou er niets ontdekt zijn, zonder zou er geen evolutie zijn. Evolueren -vind ik -is geen schade doen. Een ander ( mens of dier) niet, jezelf niet en de planeet evenmin waar we -als het echt meezit- een dikke 90 jaar mogen leren leven, trachtend steeds weer de balans te hervinden tussen lief en leed.
