Ze heeft er mee ingestemd. Ze hikt er tegenaan. De heg zal eruit gaan. De heg die dode plekken vertoont, daar waar vogels naar binnenvliegen om te schuilen. Nee, geen nestjes. Met pijn in de buik heeft ze ingestemd met de wens van de buurvrouw die allang een schutting wil in plaats van de ‘dode’ heg. Vorig jaar herfst is de beslissing genomen. Maar ja, wat is dood? De heg doet haar stinkende best. De levenskracht is weer voelbaar zichtbaar in een prachtige aura van groentinten. Aan ogenschijnlijk dode takjes ontspruiten tóch weer blaadjes.
Ze zegt “dank je wel, heg “
Respect voor het leven.
Vorig jaar trapte iemand in haar tuin op een kleine hortensia die nogal miezerig en zwak eruit zag. Diegene zei geen sorry, maar: “ach maakt niet uit, die is toch aan het doodgaan. “Grrr. Dus ....discussie over het leven.
De hortensia is bijgetrokken. Ze leeft! Ze groeit. Deze zomer zal ze bloeien,
En ja, het leven is eindig dat ziet zij heus wel in. Zelf sterft ze ook af en heeft dode stukken ziel in zich.
Het regent. Het zal de heg goed doen. De heg die zuurstof geeft en waar ze al vaak haar best voor heeft gedaan in verbale woorden. Stil zegt ze “dank je wel, heg. Straks zit ik in een tuin die op een luchtplaats zal lijken omgeven door schuttingen. “Maar ja, ze heeft er mee ingestemd voor de lieve Vrede. Harmonie? Nu zal ze nog strijden om één plant van de heg te mogen behouden. “
De heg met dode door plekken hout zal vervangen worden. Nu moet het maar snel gebeuren. Vervangen door een schutting gemaakt van dood hout van wat ooit een boom was. Ze begrijpt het niet, zoals ze zoveel niet begrijpt in de Lente. Zoals dat een plank op een betonnen schutting, waar jaarlijks een beeldschone Clematis rijkelijk op groeide en bloeide in een waterval aan groen met roze getinte bloemen, werd verwijderd omdat de plank verrot was. So what? Die plank hield de Clematis in leven. Bio organismen groeiden erop. Kleine insecten. Iedere lente zie ik de Clematis weer in mijn gedachten en ik begrijp het niet. Die plank en de Clematis hadden een ziel.
Hononopono.
Ja, wat ze wel begrijpt is dat de mens controle wil hebben over de natuur, ondanks alle gepraat over duurzaamheid.
En ja, ze gaat vandaag weer bellen of de boom in haar tuin gesnoeid kan worden. Óok voor de lieve vrede.
Op somige momenten heeft ze de neiging om haar tuin in de steek te laten. Te verhuizen naar een appartement. Doch haar tuintje is haar zo dierbaar. Ze horen bij elkaar. Ze sterft af als ze het -bij leven -zou moeten achterlaten.
Wel is ze dankbaar dat op veel plekken in de Gemeente paardebloemen en madelieven mogen groeien en bloeien. Een voordeel van bezuinigen op de plantsoenen verzorging.
Soms voelt ze zich te anders, terwijl ze weet dat ze een deel van het geheel is. Mag zijn!
De heg met dode door plekken hout zal vervangen worden. Nu moet het maar snel gebeuren. Vervangen door een schutting gemaakt van dood hout van wat ooit een boom was. Ze begrijpt het niet, zoals ze zoveel niet begrijpt in de Lente. De Lente waar ze winters zo naar uitkijkt en waar ze keer op keer buikpijn van krijgt.
“Je hebt dan je boom met vogels toch nog? Dat vind ik ook mooi. En ...je hebt nog genoeg groen” aldus buurvrouw.
Wat zegt het Klimaatakkoord over tuinen? Groene tuinen zijn duurzaam!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten