Vrouwendag 2024
Voor mij is vrouwendag onder andere schrijven. Schrijven omdat we mogen schrijven en daardoor kunnen en mogen delen. Ook schrijven omdat er mensen zijn die niet vrij mogen schrijven of het niet kunnen of het niet hebben mogen leren.
Schrijven? Nee, niet op Instagram waar - ik ben de enige niet- mijn berichten sinds korte tijd - verwijderd worden. Voor het eerst toen ik het woord Vrede ( in het Engels) schreef in een vredevol artikel over dat Vrede/ Peace in en met jezelf begint, net als Vriendelijkheid.
Begrijpen? Nog steeds begrijp ik niet dat dát niet mag.
Daanet weer - tegen beter weten in- een respons op Instagram geschreven. Het werd geplaatst doch even later kreeg ik alweer een bericht dat het verwijderd is en dat ik mij aan de richtlijnen dien te houden. Dat doe ik!
In mijn tienerjaren ben ik een kei geweest in zelf- censuur.
Met mij velen in die generatie.
Doch dat er steeds berichten verwijderd worden van Instagram Waarom? Wil ik het begrijpen? Heb de richtlijnen doorgelezen iedere keer wanneer er iets verwijderd is. Begrijpen doe ik het nog steeds niet.
Op berichten van anderen reageer ik motiverend, inspirerend, optimistisch, opbouwend, empathisch en vaak met een vleugje humor. Wát is dáár mis mee?
Nee, ik streef geen likes of weet ik veel wat na. Ik tag nauwelijks. Er waren tijden dat ik quotes van een mindfullness app, die ik dagelijks beluister, deelde mét tag. Om te waken dat mensen zouden kunnen denken dat ik die quotes zelfbedacht had. Doch dat scheen niet te mogen van Instagram. Men nam aan ( wat ben ik allergisch voor aannames) dat ik er geld voor kreeg. Grrr.
Ah, ik heb er wel innerlucke rijkdom door ontvangen om te doen rijpen.
Vervolgens deelde ik zonder tag de quotes.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tegenwoordig - tot voor kort- deelde ik dus die appquotes zonder tag. Is het toch dát ?
Maar ja, na iedere dagelijkse mindfullness oefening krijg ik te horen: “feel free to share it with a friend. “ Dat nodigt toch uit om de boodschap te delen? Om een verschil te maken. Gewoon om te delen met velen in deze wereld waar onvriendelijkheid, haat en onbegrip hoogtij kunnen vieren mogen mindfullness en mediteren heus hun plek hebben. . Zonder er iets voor terug te verwachten. Behalve dat mensen wat vriendelijker en begripvoller worden. Voor zichzelf, naar elkaar. Kortom naar al wat leeft en is. Dankbaarder.
Ik houd mij aan de wetten. In mij is nog steeds een zo braaf mogelijk meisje. Echter, wanneer ik mij het apekriek denk over wat ik fout kan hebben gedaan, dan worden dat meisje en de oude vrouw -die ik tegenwoordig ben- opstandig. Rebels. Het triggert ons. Het triggert mij erg en ik dan denk ik aan de schrijfcensuur die ik mijzelf vroeger oplegde. Het niet vrij zijn om te zeggen en te schrijven wat je wilt. Het je niet vrij voelen.
Op Instagram is dit bezig. “ je houd je niet aan de wet” hoppetee, bericht verwijderd. Hoe dan? Waarom dan? Mag ik het begrijpen? Ook dat niet? Het voelt als de bloemen die gelegd worden bij een graf. Daar waar heel veel verboden is.
Wij leven hier en nu nog steeds in een vrij land. Vrije meningsuiting. Echter, ik voel mij wederom zeer geremd in mijn schrijven en mijn spreken. Het gaat mij niet om likes of weet ik veel wat. Het gaat om delen. Motiverend, inspirerende, vriendelijke, krachtige, empathische gedachten delen. Omdat mijn hart en ziel dit nodig hebben?. Egoïstisch? Misschien wel, misschien niet. Ik weet het niet. Ik twijfel weer aan veel. Niets mis met twijfelen. Op de plaats rust.
We hebben het nog steeds heel goed in dit mooie land. Rustig wakker worden in een bed in een woning is niet vanzelfsprekend. Niets is vanzelfsprekend. Electriciteit niet en dus internet evenmin.
Mijn lege blogbericht “ niets is vanzelfsprekend” ook dat verdween uit mijn Blogspot terwijl ik het plaatste. Foetsie!. Schrijf ik dan zulke bedreigende taal. Nee! Onder andere schreef ik over februari 2 jaar geleden. Over een jong stel dat geïnterviewd werd door een Nederlandse verslaggever ergens in een oost Europese stad. Een mooie stad met alles er op en eraan. Ze waren pas getrouwd. Lang gewerkt en gespaard om een kleine woning te kunnen kopen. Het appartementje waarin de jonge vrouw geïnterviewd werd. Vol trots liet ze de kamers zien en in de keuken en badkamer: “Kijk, een mooie koelkast vol met levensmiddelen. Een voorraadkast eveneens gevuld. En kijk …we hebben ook een bad. Dat bad vol water met daarin ook nog flessen met hetzelfde. Grandioos. Wij redden het wel!” Blij en onbevangen was ze. Vaak denk ik aan dat stel. Ongeveer in de leeftijd van mijn kinderen.
Vrouwenrechten, mannenrechten, diversiteitrechten, mensenrechten. Het recht om te zijn wie je bent met goede wil en zonder schade te doen. Vrij en veilig met respect voor elkaar!
Het is goed dat er wetten en regels zijn. Het is goed dat die er ook zijn op social media. Echter, het moet en mag toch logisch zijn? We mogen het toch kunnen begrijpen? Niemand is perfect. Dat pretendeer ik geenszins, We hebben allemaal onze tekortkomingen en ook onze kwaliteiten en talenten.
In het kader van Internationale Vrouwendag wou ik iets schrijven en ik ben er dankbaar voor dat het mag.
Een Wereldvrede Vlam brandt ! Voor mensenrechten. Voor mannen, vrouwen, kinderen,diversiteit, respect voor elkaar en onze eigenheid met goede Wil en zonder elkaar schade te doen.
Harteklopgroet tot harteklopgroet!
🙏🕯
#vrijheid #veilig #wereldvredevlam #schrijven #internationalevrouwendag #expressie #hart #ziel #verstand #censuur #socialmedia #vrijheidvanmeningsuiting #goedewil #geenschadedoen #wereldvredevlam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten