In mijn vorige Blogspot, had ik het regelmatig over zich repeterende oude patronen. Inprentingen gedaan in de jeugd en door mijzelf versterkt. Dat zie ik nu in. Zowel de mooie als de zeer irritante.
Sinds ik met pensioen ben spelen oude kleverige irritante vervelende vaker op. Ik weet nu dat dit meespeelde in mijn besluit om mijn Blogspot schilderen&schrijven gisteren te verwijderen. Besluit? Was het een besluit? Het was een oude manier van gehoorzamen aan een rottige inprenting. Ik ‘koos’ om ernaar te luisteren door bepaalde triggering.
Koos ik? Of leg ik de ‘schuld’ bij mijn inprentingen?
Een patroon, un patron in het Frans. De baas van de inprentingen? Zou een mens een leven lang geconditioneerd blijven? Is in een bepaalde conditie zijn een keuze? Blijven conditioneringen altijd de baas?
Deels wel en deels niet, vind ik. Hm🤔.
