2.193 De boom van zelfvertrouwen

Er was eens een kind, een meisje. Maar het had net zo goed een jongen -of er tussenin -kunnen zijn.

Toen het meisje geboren werd kwam er een stokoude onbekende vrouw op kraambezoek. Ze had een buideltje in haar hand. Ze liep op de ouders van de pasgeborene af, overhandigde het buideltje: ‘ hier heb ik een buideltje voor jullie dochter. Zorg goed voor jullie kind. Zorg goed voor het buideltje. Láter zal ik terugkomen.’

De oude vrouw verdween net zo plotseling als dat ze gekomen was.

2.125 Over ambacht en bezieling

Gisteren wou ik over de Koninklijke Familie schrijven die door alleen al hun uitstraling en door hun handdruk een verbindende werking hebben. Handen schudden is een energie uitwisseling en dát zie je gebeuren. De Familie geeft en laadt gelijk weer op, zo zie ik het, door de blijheid van de mensen. Hoewel ze best heel moe zullen zijn. Ja, gisteren wou ik erover schrijven hoe ik lamlendig en ziek voor de televisie zat, maar toch werd opgekrikt door de Oranje kleur. Jammer, dat ik nog even ging buurten op de Facebook pagina van een groot schrijvers online forum. 

Iemand had iets geplaatst met taalfouten, maar ik las het aandachtig en het maakte míj niet uit. Het stukje ging over taalpuristen. Waarop een taalpurist respons gaf. Deze begreep niet waarom mensen schrijven (schilderen of zingen haalde hij er ook bij😃 )als ze het Ambacht niet beheersen. Waarop ik hem antwoordde  dat ík niet zonder schrijven en schilderen kan en het

 broodnodig heb om mij te uiten.