2.155 Zwaar overprikkeld

Ze is al naar buiten geweest met haar poezebeest om de herrie te ontvluchten. Het is zinloos, of ze zou weer naar vriendinnen moeten gaan, maar ze is vermoeid  en ze kan niets extra’s absorberen. Het drilboor gebeuren waarmee vorige week gestart werd om alle voegen van de rij huizen, waarin zij een woning heeft, te verwijderen en te vervangen, continueerde  en continueert zich in een eindeloos lijkende irritante constante stroom van drrrrrilbooorrrrrrrgeluid die door de huizenrij, woningen, tuinen en haar hele lijf dringt. Het is om gekkkk van te worden. Ze overwoog net of ze de politie zou bellen of er een cel is waarin ze mag bivakkeren. Hm, een beetje van den zotte.

 Rustig wakker worden, schrijven na mediteren (mediteren deed ze wel), opstaan, wassen en aankleden is er ook niet meer bij. Ze probeert de Stilte in zichzelf te bewaren. Doch de drrrrilboorgeluiden nemen het over. Ze probeert een zinvol stukje re schrijven. Ze probeert zich erop te concentreren, maar het is hopeloos. Het huis is ook met gruis. Schoonmaken is voorlopig zinloos. Toch maar trachten om de boel toch netjes te houden. In de tuin werken is ook te veel herrie aan haar hoofd. Haar poezebeestje vlucht het huis in om gelijk weer naar buiten te speren. Wederom maken ze samen een ommetje.

Vandaag zijn er - in plaatst van na de bouwvakvakantie - drie mannen bijgekomen om de spouwmuren te isoleren. Alle drie drrrrrilboren ze lustig mee met de drilborende voegverwijderaars, Ja, ze weet: er zijn ergere dingen. Dit is opbouwend, hoewel ze ontiegelijke moeite heeft om de drrrrrilherrrieeee te aanvaarden. Er zijn echt ergere dingen zoals een oorlog. Echter, ze ervaart dit gedrrrril als een aanranding op haar welbevinden in haar eigen huis en tuin. 

De mannen zijn aardig. Ze doen hun best om haar vol in bloei zijnde planten te ontzien. 

Ze doen hun werk. Wel fijn dat ze zelf niets hoeft te regelen. Dat is het voordeel van een huurwoning. 

Mogelijk dat het van de winter warmer in huis is? Koeler wanneer het zomers tropisch is, was het al. Bij koude winters deed ze een extra trui aan en een extra deken op bed met een warme kruik. 

@ze is dankbaar dat dát mogelijk is.

@Ze is dankbaar voor dat wat ze heeft. Behalve voor herrie. 😁

@ Ze is dankbaar dat ze nu al weet dat ze- als over een paar weken de werkzaamheden zijn afgerond-ze de rust en stilte nog meer zal waarderen.

@Ze voelt zich zo brak als na de nachtdiensten in de terminale thuiszorg die zij vroeger draaide. Echter, dat was pinuts vergeleken dit. Ze probeert zich de weldadige stilte van die nachten voor de geest te halen. Mmmm

Stilte

een kostbaar 

groots kleinood dat

je volledig kan vervullen

Helend. 

Stilte,

Vooral winters

bij minder contact

grijpt soms bij de

strot.

Herrie en Stilte, twee uitersten. In Stilte zelf zitten ook twee uitersten. Stilte vindt zij meestal een zegen. Natuurgeluiden, vogels, jezelf horen denken en intuïtie brengt Stilte met zich mee. Al schrijvend in de herrie helpt dit pennen over stilte haar hier en nu het stille plekje in zichzelf te hervinden. Zij kijkt op. De tuin staat kleurrijk, vol leven te stralen. In volle bloei. Straks is het getjilp van de mussen, het gezoem van bijen, geruis van de blaadjes aan de takken van de wind waar de wind zacht doorheen blaast en zo veel meer, weer hoorbaar

@ dankbaar dat het huis opgeknapt wordt. Duurzamer gemaakt. Nog dankbaarder zal ze zijn wanneer het klaar is. 

Vrede en Vrijheid zullen haar verwelkomen. 

En nu? Hier en Nu is er toch een vorm van vrede. Al het gepieker wat ze sinds een paar maanden doet, is door het gedrilboor aan de kant geduwd. Ook is er vrijheid, want ze kan kiezen wat ze nu schrijft.

Ze probeert te denken aan dat waarmee ze zat. Het is er wel. Haar hart gaat naar die situatie uit. Echter, het denken lukt nu niet.

@ dankbaar voor de herrie? Alles heeft zijn voors en tegens.