Heb ik net een heel lang epistel - richting boekwerk- over mijn vader geschreven, is het met 1 druk op een knop foetsie, behalve de link naar de koorpartij van de negende van Beethoven. Grijns. Alsof mijn vader het zo bedacht heeft. Humor is de smeerolie van het leven, hoor ik hem in gedachten nog zeggen.
Mijn vader overleed 7 juli 2011 op 97 jarige leeftijd en zeven dagen later op le quatorze juillet - je bent francofiel of niet- was zijn uitvaartplechtigheid. Om een lang verhaal kort te maken. De negende symfonie van Beethoven -met name de koorpartij- was zijn favoriet. De mijne ook.
Tijdens de plechtigheid lukte het maar niet om het te laten beluisteren. Later hoorde ik het vaak op verdrietige momenten. Vandaag zong ik het voor koeien.
‘Hou je goed, Til’ hoor ik je zeggen.
‘Hou je goed, Til’ hoor ik je zeggen.
Hm, toch jammer dat het schrijfsel van net verdwenen is. Maar het zit in mijn hart.
En heus, je malacologische dagboeken zúllen -zoals jij het zo graag wou en waar je met passie aan werkte in bijna al je vrije tijd- bij je pisidium collectie in Naturalis komen. Dat ik het hier neerpen is dat ik beloof dat ik er nog steeds op toezie. Maar ja, ik ben de enige niet ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten