Een huis met een tuin huren is een zegen. Ik zit nog buiten heel lui en ontspannen op mijn ligbed.
Behaaglijk trek ik de plaid over mijn benen heen die een pijn doen van heb ik jou daar. Ondanks het zware been gevoel voel ik mij dankbaar.
Dankbaar voor deze rustige, mooie, zonnige zaterdag en deze avond. Dankbaar voor mijn tuin. Dankbaar voor de nieuwe poort. Vandaag is de langste dag van het jaar, dit jaar dat zo anders is dan alle voorgaande jaren. Nederland bleef thuis behalve de vitale beroepen. Lege straten van spookachtige stille dorpen en steden. Stilte in de lucht. Nu ook is de lichtblauwe koepel met hier en daar een oranjerozewitte wolk, als een wonderschoon schilderij leeg van vliegtuiggeluiden. De buurtmerels fluiten om het hardst hun avondgezang naar elkaar. Muzikale riedels vol vibraties die mijn hart doen warmen. Drie zwaluwen scheren over. De mussen zijn stil. De merels zijn nu aan de beurt. Dorpsomroepertjes zijn het. Morgen zijn ze vast weer vroeg uit de veren na de kortste nacht van het jaar.
Toch beginnen een paar mussen te tjilpen alsof ze het al niet genoeg doen overdag, dan hoor je een gekwetter dat het een lieve lust is.
De aarde draait langzaam van de zon af. Ruimteschip Aarde, de mooie planeet waarop wij mogen wonen draait en gestaag begint het te schemeren en daar is dan toch een vliegtuig. Geronk doorbreekt het serene. Toch hoort dat vliegtuig er ook bij. Maar veel meer🤔? De aarde ademt en geeft. Een paar huizen verder is voor het eerst in de Corona maanden bezoek. Gelach, gepraat en getoast. Net of we op een camping zijn. Het praten wordt gedempter. Het wordt frisser.
Blije Zomerzonnewende. Bli-moedige gezonde zomer wens ik een ieder.
Het is 22uur41 en het is nog steeds niet donker. Even gaan mijn gedachten naar korte donkere dagen. Ik sus mijzelf. Nu niet. Opeens is het donker, de wereldvredevlam brandt als verbinding tussen een ieder van goede wil. Ik wens je en mijzelf vredevolle gedachten met de wens met vriendelijk ogen naar een ander kijken. Vandaag keek ik niet naar het Nieuws. Dat was nodig. Soms is het te veel om de hele wereld in je woonkamer, hoofd en gevoel te krijgen. Ja, wel las ik een journaal, de weekendkrant. In dit hier en nu zijn doet goed, dan loop ik naar binnen als over porceleinen eieren. Het is de tijd dat de slakken zich veilig genoeg voelen om te voorschijn te komen. Met een zaklamp doe ik mijn best om ze te omzeilen.
Het was een mooie avond.Een simpele doch rijke avond.
Welterusten, slaap lekker en morgen weer zo fris en fruitig mogelijk opstaan met een glimlach in je❤️.
Wonderschoon geschreven, schrijfvriendin.
BeantwoordenVerwijderenIk wens dat je de rust mag blijven voelen.