Dierbaren in het ziekenhuis, momenteel drie.
Via appjes, e-mail en telefoon communiceren, in gedachten naast de bedden zitten.
De ene dierbare van een dierbare is er het ergst aan toe.
Zoveel diagnoses, slecht nieuws gesprekken en beslissingen
vielen er in de laatste anderhalve maand.
Duivelse dilemma’s.
Zoveel keuzes werden er gemaakt in de laatste vier dagen.
Schakel de schakel de schakel, voor jou en voor allen rondom je.
Iedereen leeft mee. Op afstand. Daardoor zo dichtbij in de geest.
Voor je kinderen is dit ook geen kattenpis.
Je kiest ervoor om niet verder behandeld te worden.
Je kiest om naar huis gebracht te worden. Thuis.
Weg uit het ziekenhuis. Je wilt naar huis met 24 uurs palliatieve Zorg.
Je hebt vrede met je beslissing. Jij en je Lief hebben er Vrede mee, hoe verdrietig het ook is.
Moge het rooster ingevuld kunnen worden met voldoende Zorgpersoneel.
Er is nog steeds geen voorraadje mensen voor die 24 uur. Voor dagen en nachten.
Dan
je gaat tóch niet naar huis.
Je gaat naar een hospice.
En dan ...
wacht je totdat er plek is in een hospice,
in het ziekenhuis.
Vervolgens gaat het hospice niet door,
je blijft in het ziekenhuis.
Bij je thuis is de kerstboom in allerijl opgetuigd door je Lief.
Je zou thuiskomen...
Je bent de enige niet die nooit meer thuiskomt met Kerst.
In gedachten - netjes op afstand- neem ik afscheid van je.
Dank dat je er was voor haar. Je bent een lieverd.
We zullen je missen.
Ik hoop🙏🕯💕 dat wanneer de tijd daar is, je volledig thuis komt bij jezelf en je ontspannen je laatste adem kunt láten gaan.
🍀💕🍀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten