2:340 Herfstweer

 Regenjack, lage kaplaarzen en ook nog mijn regenponcho aan,

toch mijn haar los in de wind.

Blaadjes dwarrelen door de lucht

vallen neer en vormen een tapijt aan herfstinten in het groene gras.

Regenjack, regenlaarzen en ook nog een regenponcho aan

toch mijn haar los in de wind. Ik leef,

ik leef, ik voel mij een en al leven.

Woei, waai, wind door mijn haar. Blij is het kind.

Het hoost , dan kalmeert de bui en de zon breekt stralend door de bewolkte lucht,

net als de volle maan gisterenavond, is het alsof de wolken opzij geduwd worden,

zon en maan

vullen elkaar aan

Volle zon en volle maan.

De lucht is bezwangert van aardegeuren, onomschrijfbaar. 

Regendruppels als briljantjes

kleurrijk als door mensen vergoten tranen.

Over de akkers heen zie ik een kwart regenboog

zomaar in een wolk.

Mijn phototoestel pakt het niet. Voorbij is het moment,

voor altijd een herinnering.

Een rondje dorp, ik ontmoet vier mensen . 

We groeten elkaar blijmoedig.

Hij doet mij aan zingen denken,

neuriënd loop ik verder. 

Zij laat snel tussen de buien door haar hond uit.

Een echtpaar,van Syrische afkomst,

zit trots voor hun huis in hun pas aangeschafte auto. 

We glimlachen naar elkaar. Ik zwaai, ze zwaaien terug.

Hij doet een raampje open. 

We begroeten elkaar, ik bewonder de auto.

We vragen: gaat het goed met u?.

We zeggen: ja, terwijl we in en achter elkaars ogen kijken

waar we elkaars levens zien.

Onomschrijfbaar is hun ver-leed, even dichtbij.

Luchtig: Da- hag fijne dag. 

Het blijft even droog. De wind blaast wolkenpartijen

in wonderschone formaties waar het kind in mij van alles in ziet,

bijna struikelt dit mens over een tak.

Thuisgekomen begroet ik het huis en mijn poezebeestje

dankbaar voor deze beschutte plek. 

Warme chocolademelk

en mijn tablet nestel ik mij op de bank, 

terwijl de regen wederom in een

hogere versnelling gaat en steeds harder  tegen de ramen roffelt

beweegt mijn poezebeest zich sluipend door de kamer. De oren gespitst.

Het rommelt in de verte. Even is er onweer, dan trekt het weg.

Al heb ik een haat liefde verhouding met de herfstmaanden 

onder andere door het

tekort aan daglicht, het te weinig zon. Dan toch

is het weer weer wat het is.

Dankbaar voor de woning. 

Dankbaar dat ik  lampen en kaarsen heb die ik  kan aansteken,

Dankbaar voor de cv die ik op lage stand heb staan

doch af en toe op even een uur wat hoger. Lekkere warme kleding en kamer

Dankbaar voor de warmte.

Dankbaar dat ik

het gezellig weet te maken 

in mijzelf

en 

In huis.

Dankbaar dat dankbaar zijn als een opkikker medicijn voelt.

Ik zie en voel mijn zegeningen.

( bovenste foto) De volle maan van gisterenavond leek de wolken opzij te duwen, of de wolken gingen voor haar opzij, net als daarnet voor de zon. ( middelste foto)