25.2023 Hoogsensitief mens zijn/ HSP

  

Naarmate ik ouder word en ik in de categorie bejaard ben gekomen 🥳. ( fysiek kun je dat wel stellen) is mijn hooggevoeligheid sterker geworden. Dat wil zeggen: het mag er zijn van mij. Ik vecht steeds minder vaak ertegen, Soms kan ik het nog verfoeien, doch ook kan ik er dankbaar voor zijn. 

Ook sterker is het schoonschip maken met het verleden. Mijn verleden aankijken, rouw, verdriet, gemis aankijken en doorléven van steeds weer een ander perspectief.

Huilen en héél bewust zoet water drinken om de zoute tranen wederom aan te vullen en te helen is een medicijn voor mij en steeds weer kiezen om dankbaar te  zijn voor de zegeningen in mijn leven eveneens. Compleet te zijn. Terwijl ieder mens in wezen altijd al compleet was en is bij zijn, haar, hen, hun geboorte. Door al het er bij willen horen paste ik mij aan en aan en aan zoals de meeste tieners en volwassenen die nooit hebben mogen puberen eveneens doen.

❤️🪷

Word ik vanuit andermans perspectief gezien als anders? Zijn we niet allen verschillend met onze eigen anderszijn! Zo mooi! als een regenboog🌈 met vele vele kleuren. Met zijn allen maken we één groot geheel. 

❤️🪷

Na drie jaar nachtdiensten aan het eind van mijn werkend leven en vervolgens de pensioen phase in, ben ik meer en meer in mijzelf gekeerd en reis wat af in mijzelf. Of in de geest met in spirit vriendinnen en in mijn directe omgeving waar ik steeds weer mooie  ontdekkingen doe. Daar heb ik voldoende aan. Voel mij dankbaar voor de kinderen die ik de mijne mag noemen, dankbaar dat we in elkaars leven mochten komen. Dankbaar dat we mochten leren van elkaar  en groeien. Dankbaar voor de dieren in mijn leven, vriendinnen, kleine familie en buren. Dankbaar dat ik een dak boven het hoofd heb, een thuis, veilig kan inslapen en rustig wakker worden, een tuin die voor mij mijn paradijselijke plek is. Voeding, kleding, stromend water, electriciteit, warmte, een rollator, een wandelstok. In een land woon waar veel regels zijn en tevens ook veel goeds mogelijk.dankbaar voor de AOW, welke uitkering dan ook, niets is vanzelfsprekend. Kijken naar wat er wel goed is kreeg ik mee en gaf ik mijn kinderen mee.

  Waarom zou ik meer verlangen? Gezondheid, mobiel en fit blijven zijn belangrijk. 

❤️🪷

Leven en laten leven. 

En dit geldt ook voor mijn  hoogsensietief zijn. 

❤️🪷

Want er zijn nog steeds mensen die zeggen: je moet niet zoveel voelen als ik eens 1 middagje weg ben geweest en vervolgens afgeknoedeld ben van de indrukken via al mijn zintuigen. Positief of negatief, mijn brein heeft pas rust als een middag of ander dagdeel herkauwt is. Als wat dan ook verwerkt is. Ben nog steeds dingen van tientallen jaren  terug aan het verwerken. Triggers liggen op de loer, net wanneer ik lekker ontspnnen ben.

❤️🪷

Of een zin die iemand zegt kan ook heel lang in mijn brein van alle kanten bekeken worden . Of een woord die in mijn brein en mijn gehele gevoel een storm van beelden tevoorschijn kan triggeren. . Dus dat mag en moet dan óók eerst verwerkt worden. Rustig en stil.  Het is niet anders. Soms duurt het heel lang en dan kan ik wat dan ook steeds weer vanuit een ander perspectief zien. 

❤️🪷

Dus als iemand zegt dat ik niet zoveel moet voelen en denken, dan dacht ik in het verleden: ja ze hebben gelijk. Ik vocht ertegen, werd er naar van en …was boos op mijzelf. In de war. In een hevige worsteling. 

Alleen later, met mijn kinderen kon ik mijzelf zijn. En zij mochten tot zekere grens ook zichzelf zijn. Totaal geen probleem, hoewel opvoeden ook kan triggeren.  Dát maakt  iedereen mee . Het is een leerschool. En nog!

Mijn lieve broer die zichzelf van het leven benam, onder andere doordat zijn seksuele geaardheid niet werd geaccepteerd, moest gewoon zijn, wat dat ook moge zijn. Maar niet zichzelf. Dus ongewoon zichzelf.

Niemand is een robot! Vanuit mijn optiek is iedereen gewoon anders. Maar ja, ook ik accepteerde niet zoals ik was en ben. Sprak  mij niet vaak uit. Doch tegenwoordig spreek ik mijzelf uit via schrijven of een andere manier van mij kunstzinnig uiten, dan heb ik nauwelijks een filter. En via spreken begint het ook meer te komen.Toch vind ik dat het verbale vaak te hoog wordt geprezen. Het heilige praten, spreken.

Heus ik ben dankbaar voor het feit dat ik mij verbaal ook kan uiten, doch dan bescherm ik mij meer en ik kan ook onzin uitkramen om het praten zelf. Praten om het praten.

❤️🪷

Zeggen dat ik niet zoveel moet of mag voelen en denken is zeggen: dat ik niet mag zijn wie ik ben. 

Tegenwoordig accepteer ik  mijzelf steeds meer en ga mijzelf niet meer ten gunste van een ander veranderen in een niet HSP zijn, door het te accepteren en aan te geven. Door weer te onderdrukken? Door niet meer naar mijn intuïtie te luisteren,

❤️🪷

Op dit moment van schrijven  neem ik de phone even niet aan. ( mijn kinderen zijn op de hoogte en een paar andere dierbaren eveneens) Op dit moment ben ik even kluizenaar die geen mensen kiest te ontmoeten, noch zware gesprekken aankan omdat een gesprek aangaan gelijk staat voor mij aan aandachtig luisteren en ,,, er komen dan achter elkaar beelden, zijwegen van mijzelf én de ander in mijn hoofd  inclusief een jus aan gevoelens. De ene keer gaat het prima. 

Wanneer ik nog niet bijgetankt ben dan gaat het niet.

❤️🪷

Probleem is dat  sinds ik een  bejaarde leeftijd heb, dat er mensen zijn die vinden dat ik meer groepsmens😳 zou moeten zijn. Als dagbesteding. In een kringetje?  Verplicht. In een groep schilderen of schrijven? Ik heb dit alles in het verleden geprobeerd, dan paste ik mij toch te veel aan en voelde mij niet vrij om te schrijven zoals ik hier en nu doe. Of vrij om te schilderen. Ben wat dat betreft blij dat er minder verzorgingshuizen zijn. 

❤️🪷

Heus, ik ben een sociaal mens, anders had ik niet in de Zorg kunnen werken. Destijds had ik nog een professioneel filter in mijn brein. Ik wist zelf ook niet dat hoogevoeligheid bestond. De term werd niet gebruikt. 

 

Tegenwoordig ervaar ik dat er veel meer doorkomt via mijn  onzichtbare “voelhorentjes, antennetjes of sensoren. “ Het schenkt mij rust dat ik mijzelf meestal accepteer. Doch dat ik bijvoorbeeld voor mijn  verjaardag vorige week  koos om een  zeer rustige verjaardag te vieren? Dat was nog best druk waardoor ik mij verdrietig voelde omdat ik ben zoals ik ben en mij niet meer- zoals in jongere jaren- mij aanpaste om mee te kunnen doen met anderen.

Doch verbinding is er wel! Ik kán mij eenzaam voelen. Doch meestal als ik alleen ben is er meer en meer verbinding  met mijzelf en

met anderen in de geest,

❤️🪷

Ja, men wou mij onder de mensen krijgen. Dát moet en mag van mij een zeer intrinsiek keuze zijn. 

In een groep praten? Nee. Voor een groep kan ik het wel. Dat moet ik niet te hard zeggen, doch in het verleden heb ik wel voor een groep gesproken en vertelt. Dát ging wel. Raar was dat eigenlijk? In een groep praten voelt voor mij  onecht. 

Behalve met kinderen. Die voelen aan en dan kan ik gerust mijn hoogsensitieve zelf laten zijn. Maar ja, geen kleine kinderen meer in mijn leven. Ze zijn volwassen. We zien elkaar 1 x per maand. Zoonlief komt in ieder geval 1x per maand logeren. Zo gezellig. Verder hebben ze hun eigen leven. En voor mij was en is het weer alleen zijn weer meer geconfronteerd worden met mijn eigen innerlijk kind, dat een eenzame, verlaten jeugd had vanaf haar 12 de en ws daardoor de neiging heeft tegenwoordig om dat gevoel op haar kinderen te projecteren? Hm, ja daar zit een waarheid in dat die neiging er is of …was.

Geen trauma op de kinderen projecteren zeg ik nu tegen mijzelf. Geleerd van gwoonniels.nl

 “Moet” ik gemakkelijker zijn? Leven en laten leven alsjeblieft. Eindeluck begin ik te accepteren van mijzelf dat ik diep en intens voel dat wat binnenkomt en daardoor kan ik eindelijk mijzelf zijn. 

Ik val in herhalingen? Dat mag, want dan beklijft het beter bij mij, misschien ook bijeen ander?

Vanmorgen had ik een pb gesprek met @gwoonniels op Instagram. Het hielp mij. Ik hoef niet altijd leuk gevonden te worden. Leuk gevonden worden? Dat vond ik iets dat niet meer bij mijn leeftijd past? Echter, ik  heb door dat dit gelijk staat als geaccepteerd willen worden om wie ik ben. Hoe ik die, wat ik wel of niet zeg. Hoe ik mij gedraag.  Met al mijn kwaliteiten en tekortkomingen. 

Ah, dat kan er alleen 1 zijn (nee, niet mijn kinderen of mijn poezebeest of vis of goede vriendin)  zijn van wieg tot graf. Ikzelf

❤️🪷🤗🥰

Daarom zeg ik tegen mijzelf: 

Wees op dit moment oké met wie je bent. 

Wees oké met jezelf en hoe je in elkaar steekt.  

Wees oké met het feit dat dit een lange lap tekst is.

Wees oké met het feit dat je het nodig hebt om dit schrijfsel in je blogspot te plaatsen.

Wees oké met het feit dat het een innerlucke noodzakelijkheid is. En jammer dan dat het geen literatuur is. Dat accepteren.

Voorgoed vriendjes met mijzelf zijn.

Doch ook van mijn medemensen blijven houden,

Zelf compassie en compassie.

Geen schade doen en van goede wil zijn

juist naar mijzelf toe!

Ik steek een wereldvredevlam aan … voor mijzelf!

Vriendelijkheid en Vrede beginnen bij ieder mens zelf, dat voel ik opeens sterker dan ooit.

❤️🪷

Indien iemand tot hier is gekomen met lezen. Mits ik dit publiceer. Dan wens ik een ieder een goede Winterzonnewende. De dagen gaan weer lengen. Heel in de verte lonkt de Lente.

Ik wens jullie fijne Kerstdagen🕯🎄💞, met jezelf of met anderen. 

Tevens De Beste Wensen voor 2024, in een zo goed mogelijke gezondheid, fitheid, energie, mobiliteit, optimisme, motivatie, inspiratie, créativiteit, vriendelijkheid, vrede, vertrouwen, verbinding, liefde, genegenheid, humor, respect, begrip, harmonie en al wat je jezelf wenst

🙏🕯🧡

Lieve groeten van gewoon Mathilde 🥰🙄

Omdat ik mij te erg bewust ben van de ellende in de wereld draag ik dit nummer op aan alle kinderen in de wereld en aan ieder innerluck kind in ieder mens. In ieder geval aan mijn eigen innerluck kind ( dat in diverse landen  en in drie pleeggezinnen opgroeide. ) 

https://www.google.nl/search?q=you+tube+l+enfant+et+loiseau&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl-nl&client=safari#fpstate=ive&vld=cid:ea431ccd,vid:DQH1HlQeHdo,st:0

💞Liefde/ Genegenheid  voor iets of voor iemand is de oorzaak van veel, misschien wel alles.

Liefde/ genegenheid, vriendelijkheid is volgens mij de Remedie.💞