19 september, de geboortedag van mijn moeder. Vandaag zou ze jarig zijn geweest. 23 jaar geleden overleed zij, ik zou er aan gewend moeten zijn dat ze er niet meer is. Echter, echt wennen hoeft niet want je mag altijd van je overleden dierbaren blijven houden. Houden van mijn ouders is steeds meer leren om mijzelf te geven want ooit was ik een deel van ze.
Terugdenkend ga ik naar haar zware ziekbed maar ook naar haar logeerpartijen toen mijn kinderen nog klein waren. Je was een lieve Oma, Mam. Oh, wat was het bijzonder om op de geboortedag van mijn door suïcide overleden broer - jouw zoon- jouw eerste kleinkind - mijn zoon- in de armen te mogen houden in een land hier ver vandaan. Wat een wonder ook dat het ons- mijn ex echtgenoot en ik - toeviel, om twee jaar na de sterfdag van mijn broer naar Nederland terug te keren. Nog voel ik de j
ontroering van toen, Mama, hoe jij ons huis uit kwam rennen de armen weid gespreid, om je eerste kleinkind tegen je hart te houden. Drie jaar later verwelkomde je net zo spontaan en blij je eerste kleindochter. Ze zijn zo gewenst.
ontroering van toen, Mama, hoe jij ons huis uit kwam rennen de armen weid gespreid, om je eerste kleinkind tegen je hart te houden. Drie jaar later verwelkomde je net zo spontaan en blij je eerste kleindochter. Ze zijn zo gewenst.
