2.19 Mijn moeder

19 september, de geboortedag van mijn moeder. Vandaag zou ze jarig zijn geweest. 23 jaar geleden overleed zij, ik zou er aan gewend moeten zijn dat ze er niet meer is. Echter, echt wennen hoeft niet want je mag altijd van je overleden dierbaren blijven houden. Houden van mijn ouders is steeds meer leren om mijzelf te geven want ooit was ik een deel van ze. 

Terugdenkend  ga ik naar haar zware ziekbed maar ook naar haar logeerpartijen toen mijn kinderen nog klein waren. Je was een lieve Oma, Mam. Oh, wat was het bijzonder om op de geboortedag van mijn door suïcide overleden broer - jouw zoon-  jouw eerste kleinkind - mijn zoon- in de armen te mogen houden in een land hier ver vandaan. Wat een wonder ook dat het ons- mijn ex echtgenoot en ik -  toeviel, om twee jaar na de sterfdag van mijn broer naar Nederland terug te keren. Nog voel ik de j
ontroering van toen, Mama, hoe jij ons huis uit kwam rennen de armen weid gespreid, om je eerste kleinkind tegen je hart te houden. Drie jaar later verwelkomde je net zo spontaan en  blij je eerste kleindochter. Ze zijn zo gewenst.

2.8 Loyaal blijven aan jezelf

Jezelf zijn is een eigen geheimerig gevoel. Jezelf zijn is jezelf trouw blijven. Je diepste wezen laten bestaan omdat je niet anders kunt.

Zijn naam was Prins. Onze gezinshond, lang geleden overleden op 15 augustus. Hij was loyaal tot aan het einde. Prins helpt mij vandaag herinneren- over de dood heen-dat ik loyaal mág  en zelfs moet blijven aan mijzelf. Trouw blijven aan gedachten en gevoelens die de moeite waard zijn om te voeden. Waarvan je in je guts voelt.’Dit is een innerlijke  noodzakelijkheid. Het is goed! Als je er blij en dankbaar van wordt, dan is het goed.’