2.191 Nog steeds onverwoordbaar

De verjaardag van de viering van dochter is net geweest. Dan voelt de mam zich altijd meer dan ooit verbonden met de geboortemoeders en het geboorteland van haar kinderen. Een Wereldvredesvlam brandt  sowieso op die twee dagen. 

Verbondenheid is.

2.147 FAMILIE

Om elkaar geven, van elkaar houden 

                en bij elkaar horen, al zie je elkaar niet wekelijks

                      voelt 

       als een speciale verbinding,
is een unieke relatie.

                               Bloedband doet er vaak echt niet  toe.

                 Echtelieden, Vrienden en huisdieren hebben toch ook geen bloedband met elkaar!?

                               Als je elkaar adopteert  en als familie

in elkaars leven komt. 

                 dan ontstaat er een spirituele band

            met 

                          hartedraadjes verbonden 

                  van

Harteklop tot harteklop tot harteklop. 

                   Een  Verbond voor het leven

                             dát doet er toe

                                     want 

                             Familie is Familie

                                        ❤️

                            

                       

2.146 Behoefte?

Behoeftes? Laatst zei iemand tegen mij: jij hebt ook je behoeftes. Tja, dat is een feit. Mijn behoefte is schrijven. Zo kan ik verbinden, zo kan ik loslaten, ontspannen, accepteren, zo kan ik verwerken, wat dan ook uit kristalliseren en delen. In mijn Blogspot publiceren maakt het meestal oké. Het voelde oké vanmiddag. Zo, nu gaan met die banaan. Nu ga ik verder schrijven. 

Echter ... daarnet mijn laatste vanmiddag gepubliceerde schrijfsel ( van kinderloosheid naar twee volwassen kinderen) weggehaald en ergens gaat het mij aan mijn hart dat ik juist dát verwijderde. Maar ja, het gaat niet alleen om mijzelf. Het is nooit mijn intentie om wie dan ook te kwetsen of iets moeilijk te maken. En ...er stond voor mijn gevoel echt niets kwetsend in. 

Eigenlijk had ik niet naar anderen moeten luisteren en het laten 
staan? Eindelijk schreef ik eens niet in raadselen. Dit Blogspot 
hier is een overzichtelijke plek, ook als de dierbaarste  naasten hier ooit in de toekomst zouden komen en lezen. Daarom had ik het juist hier geplaatst. 

@ in de war.

2.141 Aan mijn kinderen💕

Onderstaande schreef ik begin jaren ‘90. 

(Nu zijn we dertig jaar later. Onze oudste loopt al naar de 40)

2.133 Existentieel eenzaam

Heeft ze een schrijfsel geschreven over extistentieel alleen en eenzaam zijn, is het foetsie door éen onbewuste vingertik. Mag ze wel schrijven? Ja, ze mag het. Ze houdt rekening met zichzelf. Ze mag het van zichzelf.  He he. 

2.94 Rijkdom

Dat mijn kinderen met een optimistische, voornamelijk vriendelijke  houding in het leven staan, bewuste  keuzes maken waar ze blij van worden en waardoor ze zich ten volle inzetten om hun werk( hun passie) goed te doen, vervult mij deze morgen met een een zo intens dankbaar gevoel dat mijn hart er haast uitbarst van vreugde samen met het vogelconcert dat door het openstaande raam de kamer binnen zweeft op de beweging van een licht briesje.

2.73 Daar sta je dan

Daar sta je dan te glimmen  door de olie waarmee ik je verweerde rondingen poetste. De kleur van je dek heb ik vervangen door fuchsia roze zoals dochter het graag wil. Je ziet er prachtig uit, dame. Je hebt met je destijds moderne look een klassieke uitstraling hoewel je tevens iets jeugdigs hebt weten te  behouden. 

2.43 2) Gedachten over opruimen

 Ik ben verder gegaan met opruimen, alles gaat door mijn handen. Dochter zegt:

‘ Mam, ik breng het wel met de auto naar de Kringloop.’  Heel lief, maarrrr... er valt nog niet veel te Kringlopen. De koffer waarmee mijn moeder  diverse keren mee naar haar broer in Canada verhuisde, heb ik weer naar boven gesjouwd ( daar gaan spulletjes van vroeger van de kinderen in) de sloten sluiten niet goed. In ruil daarvan gaan de deur uit: het gordijn dat in de woonkamer van mijn ouderlijk huis vanaf 1947 hing- later in de kamer van mijn dochter achter het gordijn tegen tocht- plus de de plaid die mijn vader in de auto had. Iemand die kou lijdt zal er blij mee zijn. Het is goede kwaliteit. 

2.33 Over 16 oktober en overprikkeld zijn

Het is aan een ander nauwelijks uit te leggen dat als ik in een stroomversnelling zit waarin ik met andermans versnelling van vertellen tracht mee te gaan, ik op een gegeven moment tureluurs kan worden omdat het mij niet lukt om mijn aandacht te houden bij de woorden en vooral de beelden die mij voorgeschoteld worden.

2.19 Mijn moeder

19 september, de geboortedag van mijn moeder. Vandaag zou ze jarig zijn geweest. 23 jaar geleden overleed zij, ik zou er aan gewend moeten zijn dat ze er niet meer is. Echter, echt wennen hoeft niet want je mag altijd van je overleden dierbaren blijven houden. Houden van mijn ouders is steeds meer leren om mijzelf te geven want ooit was ik een deel van ze. 

Terugdenkend  ga ik naar haar zware ziekbed maar ook naar haar logeerpartijen toen mijn kinderen nog klein waren. Je was een lieve Oma, Mam. Oh, wat was het bijzonder om op de geboortedag van mijn door suïcide overleden broer - jouw zoon-  jouw eerste kleinkind - mijn zoon- in de armen te mogen houden in een land hier ver vandaan. Wat een wonder ook dat het ons- mijn ex echtgenoot en ik -  toeviel, om twee jaar na de sterfdag van mijn broer naar Nederland terug te keren. Nog voel ik de j
ontroering van toen, Mama, hoe jij ons huis uit kwam rennen de armen weid gespreid, om je eerste kleinkind tegen je hart te houden. Drie jaar later verwelkomde je net zo spontaan en  blij je eerste kleindochter. Ze zijn zo gewenst.