Aandachtig zijn naar anderen toe. Aandachtig naar jezelf toe zijn. Naar mijzelf toe. Dat is - in mijn geval-onder andere schrijvend, schilderend of de natuur ingaan. Gedachten komen en gaan voorbij als een lopend buffet waar je wel of niet iets van kunt/ mag afnemen. Kiest af te nemen. We hoeven niet alles aan te nemen en op te eten waar ons brein mee aankomt.
Herinneringen komen en gaan. Ze zijn als een film die ik steeds weer kan bekijken. Emoties komen en gaan, ik kán kiezen mij druk te maken of niet.
Laten gaan als de golven van de zee.
Adem als rustige golven.
