2.212 De Adem Bubble

Stel je volgt al langere tijd dagelijks ononderbroken The Daily Calm meditaties cq mindfullness. Het is een onderdeel van je leven geworden. Een ritueel. Je  begint de dag met dagboekschrijven en vervolgens The daily Calm met keer op keer een ander thema. 

2.208 Brief waar ben je?

 Brief, waar oh waar ben je? In deze tijd van digitale snelwegen, verwacht de oude vrouw dat ook haar handgeschreven brief per reguliere post er een dag of twee over doet om op de plaats van bestemming door de brievenbus te vallen. Tja, verwachtingen. Beter ze niet te hebben?

Je zult je kind of je familie kwijt zijn. Dát is pas erg. Veel erger dan een vermiste brief. Dát begrijpt ze heus wel.

2.159 Sublimeren?

In  the Daily Optimist van vandaag leest zij: https://theoptimist.nl/daily/het-succes-van-zelfreflectie-derde-persoon/. Ah, ze was het vergeten. Dus vooruit met de geit. Aan de schrijf om haar zwaar gedeprimeerde gevoel te sublimeren in iets lezenswaardig. Hm🤔. Ze oordeelt over zichzelf? Indien ze zichzelf zou observeren dan zou ze mogelijk meer begrip voor zichzelf hebben? Misschien wel. Deels héeft ze dat begrip. Echter, deels is de optimist die ze door dik en dun kan zijn het onderspit aan het delven. 

2.158 Kalmeren oftewel even laten rusten

Heb een poos niets van mij laten lezen. Tot schrijven hier kwam het niet. Te veelheid. 

Afijn, waarom ben ik wederom hier beland? Vanmorgen wou ik @The Daily Calm gaan beluisteren. Meditatie met vervolgens dagelijks een thema ter meerdere glorie van innerlijke verandering van vastgeroeste patronen. 

Gisteren - zaterdag 10 augustus - was er het thema irritatie/ frustratie. Indien je irritatie/ frustratie voedt dan krijg je irritatie/ frustratie. Indien je geduld voeding geeft dan krijg je ... geduld.

Dát was de bedoeling.

2.116 Het is wat het is

Tob niet, het loopt toch altijd anders was het motto van een lang geleden overleden oom.

Het is wat het is.

Tob niet, het loopt

toch altijd

anders

dát is niet anders.

2.44 3) Opruimen, doorgeven en loslaten

In de opruim en doorgeef modus zijn. Aan mensen vragen, ‘wil je dit en dat?’ ‘ja, dat wil ik graag. ’ Dag en tijd afgesproken. Aan weer anderen vragen en men reageert nog niet dus aan weer een ander vragen’ wil je dit of dat hebben?.’ Ja dus. Tijd afgesproken.. Doch het wordt afgezegd. Een ander zegt ook af. Weer een ander eveneens. Drie verhuizen naar de maandag, komen dan ik weet niet meer wanneer ik weet niet meer wat ophalen. Maandag wordt ook een vriendin geopereerd. Mijn oude hersenen overzien het niet meer. Ik klim wederom naar de zolder. Ik kijk rond en denk: nu ga ik de verwarmingsman voorgoed afbellen. De verwarming deed het vanmorgen. Even later weer niet. Om gek van te worden. Ik krijg het er warm van. 

Welles, nietes. Het is Mercurius retrograde. Dochter wil nog steeds dit en dat naar de Kringloop brengen.

2.39 Opladen

Stressvolle dagen door tot op het bot te voelen: kleine kinderen, kleine zorgen en grote kinderen, grote zorgen. De Calm app kon er niet tegenop. Vandaag wel. Na een een goede nachtrust- helaas  weer met behulp van een pammetje -werd ik anders wakker. Ik kan weer mijn gedachten kiezen met mijn tot rust gekomen brein na overprikkeld, ultra verdrietig en bezorgd te zijn geweest door een diversiteit aan informatie, meningen én gevoed door andermans en mijn verbeelding. 

2.38 Veelheid loslaten

Ben ik iemand die tegen een ander of mijzelf zegt: je bent te oud voor dit of dat? Nee. Het hangt van je geest af en van je fysieke gestel of je iets kunt behappen of ... wilt. Nu wíl ik mijn e- mail box leegkrijgen. Tot gisteren had ik tegen de 1000  o n g e le z e n berichten. 

2.36 Aandachtig zijn hier en nu

Aandachtig zijn naar anderen toe. Aandachtig naar jezelf toe zijn. Naar mijzelf toe. Dat is - in mijn geval-onder andere schrijvend, schilderend of de natuur ingaan. Gedachten komen en gaan voorbij als een lopend buffet waar je wel of niet iets van kunt/ mag afnemen. Kiest af te nemen. We hoeven niet alles aan te nemen en op te eten waar ons brein mee aankomt. 

Herinneringen komen en gaan. Ze zijn als een film die ik steeds weer kan bekijken. Emoties komen en gaan, ik kán kiezen mij druk te maken of niet. 

Laten gaan als de golven van de zee. 

Adem als rustige golven.

2.33 Over 16 oktober en overprikkeld zijn

Het is aan een ander nauwelijks uit te leggen dat als ik in een stroomversnelling zit waarin ik met andermans versnelling van vertellen tracht mee te gaan, ik op een gegeven moment tureluurs kan worden omdat het mij niet lukt om mijn aandacht te houden bij de woorden en vooral de beelden die mij voorgeschoteld worden.

2.25 Neem jezelf bij de hand

Wees vriendelijk naar jezelf toe bij verdriet, accepteer dat je je voelt zoals je je voelt. Dat is krachtig zijn, al zijn er vele mensen die het zwakte vinden. Tranen tonen je verdriet, onmacht, smart, pijn en rouw. Tranen tonen je menszijn. Tranen kunnen helen.

Intens verdrietig komt het kind in je er ook weer eens bij kijken. Samen voelen jullie je net zo diepongelukkig als in ver voorbije tijden. Hoe ouder je bent, hoe meer je de emoties van ál die geleefde jaren gaat voelen. Kunt gaan voelen. Was het een overleven? Ga het anders beleven. Zie wat je voelt vanaf nu als een brug die je helpt beter in het hier en nu te zijn. 

Leef
Leven
Leef

2:18 Adem maar

In de serene stilte van de dageraad 

stil zijn, luisterend naar binnen

keren.

Je Muse oprecht 

toestaan zich naar buiten te schrijven

aan jezelf,

is als de tegelijkertijd opkomende zon en maan

schijnend op een tuin getooid in ochtenddauw.

Ingetogen komt

alles tot leven.

Adem maar

2.10 Focus(2)

Mijn vorige stukje- over focussen - eindigde ik met een uitspraak van mijn vader. Humor is de smeerolie van het leven. Ja, daar ben ik het steeds meer mee eens😊. Humor: geen sarcasme of cynisme! Van sommige stand up comedians die anderen belachelijk maken- dat zag mijn vader ook wel als humor- snap ik geen snars. Was/is dat soort ‘lol’ leuk? Nee. Nou ja, ieder zijn ding. Echter, ik vind het naar.