2.177 Een nieuw begin

Ze heeft het warm en koud tegelijkertijd. Waarom? Ze heeft zich opgegeven voor een schrijfcursus. Een proefcursus van een week. Misschien gaat ze zich voor de hele cursus opgeven. Echter, haar inner criticus staat in volle omvang voor haar, waardoor ze weer eens het gevoel krijgt dat ze een verkeerde keuze maakte. Wat jammer. Ze stond zó achter haar besluit. Zelfs achter het decennia lange dagboekschrijven heeft ze een punt weten te zetten. Nieuw begin.

‘Geloof je het zelf?’

‘Ja, nee, ja ...ik geloof het. Maaarrrrr ... zo af en toe kunnen we toch nog gezellig dagboekschrijven? Bijvoorbeeld NU?’

‘Dag inner criticus, geen zin in gemaar. Ga maar op het reserve bankje zitten. Ik ga een ommetje maken.’

Ze baalt dat het lopen zo moeizaam gaat. Wat zou het haar goed doen om op de fiets te stappen, de polder in. Even hard gillen en bij de koeien - zouden ze nog in de wei staan?- zichzelf en de koeien kalmerend toe te neuriën. 

Fietsen zit er voorlopig niet in. Dat komt nog wel visualiseert ze. Het is tijd om beter te leren schrijven. Kort. Dagboekschrijven voorbij? Lange lappen tekst idem dito.

Ze stort neer ter aarde. Ze sterft.

‘Drama queen in action?Het is geen moeten, hoor. Je hoeft van niemand een schrijfcursus te doen. Je moet niets. Je mág kiezen. Je hebt gekozen. Stop met wikken en wegen.’

‘Toch maak je mij het leven weer zuur, innercriticus. Langzamerhand kan ik letterlijk en figuurlijk niet meer vooruit. Dus ... laat mij. Stop met mij te demotiveren. Dank dat je er was.’ 

Amenindegloriahalleluja.