Voor het slapengaan schreef ik een dankbaarheidscountdown in mijn dagboek, benoemend al waar ik dankbaar voor ben. Dat is goed voor hart en ziel. Niets is vanzelfsprekend. Dankbaar zijn voedt mij. Echter, nu? Ik kan niet slapen en voel mij verbonden met allen die niet kunnen slapen. Met de mensen die nooit konden slapen van 9 op 10 oktober. Kristalnacht waar alles in huizen van mensen met een Joods geloof en synagogen in Duitslamd kort en klein werd geslagen..Mensen werden vermoord om hun geloof.!
De dag daarop De Razzia in Rotterdam waar alle mannen gedeporteerd werden naar Duitsland om aldaar dwangarbeid te doen onder erbarmelijke omstandigheden.
Dit allea nooit meer.
De wind huilt om het huis. De regen gezelt de ramen. Het huis kraakt. Mijn poezebeestje komt bij mij op bed. Mauwt. Ik mauw terug.
Moge mensen mensen zien. Moge wij elkaars kwaliteiten en talenten zien. Moge we vriendelijk zijn voor elkaar. Vriendelijk en lief. Ieder mens heeft pijnen, verdriet, smart, diep leed. Dat kán verbindend werken. Zie elkaar!
Moge er vertrouwen komen vooral in de grote steden. Moge haat gestopt worden door een vriendelijke groet, woord of gebaar.
Leven en Laten Leven!
Vergeving, vertrouwen, vriendelijkheid, vredevolle harten, en vooral een veilig gevoel voeding geven. Veilig om jezelf te kunnen en mogen zijn.
Leven en láten leven.
Flarden van te erge nieuwsbeelden spoken
door mij heen. Te erg. Te verdrietig. Trauma’s.
De wind huilt als ware hij de uitgeblazen adem van vele, van vele, van velen. De regen geselt de ruiten als met ontelbare nooit geweende tranen. Kristalnacht. Angst. Dit nooit meer. Mensen toen en nu. Daar. Op dezelfde aarde . Laten we het hier alsjeblieft gezellig houden ondanks meningsverschillen. Lief zijn voor elkaar. Ieder huisje heeft zijn kruisje.
Het Leven is kostbaar. Zo kostbaar en kwetsbaar.
Daarom …Leven en Laten Leven. Het is een keuze! Steeds kies ik ervoor maar ik ben moe heel moe van het luisteren naar akelig spreken over een ander die geen schade doet, doch wel zichzelf is. Laat ik mijn mond durven open te doen. Leven en laten leven, religies, geaardheid en alles wat ons verschilt van elkaar. Misschien kunnen we juist daardoor een verschil maken?
We zijn allemaal mens. Leven en laten leven, humaan zijn. In ieder geval wij -hier en nu- in dit kleine landje. Dan hebben we geleerd van die ene 9 op 10 oktober nacht. Dan hebben we geleerd? Weer flarden van nieuwsbeelden. Owww. Al die gegijzelden. Al die oorlogen. Al dat leed. Al het gemis van dierbaren.
Ik steek weer een wereldvredevlam aan en voel mij verbonden met allen van goede wil🙏🕯met allen die geen schade doen in woord, daad en gebaar.❤️e klopgroet tot❤️e klopgroet tot ❤️e klop groet
Opeens is het stil. De wind is bijna gaan liggen. De regen ook. Ik ga weer proberen te slapen.
Wel te rusten!
💕
Gevoelig stukje.
BeantwoordenVerwijderenKnuffel voor jou.
☺️🥰 dank je. Liefs van Mathilde
Verwijderenmooi vriengel.
BeantwoordenVerwijderenDank je lieve andere vriengel🙋🏼♀️👋🏼
VerwijderenWat heb je het mooi in woorden en zinnen gevangen.
BeantwoordenVerwijderenSamen dankbaar zijn wat er wel is. Wat we krijgen. Dankbaar zijn. En reken maar dat ik dat ben. Dankjewel M’mmmtje.🥰
🙋🏼♀️👋🏼👍🏼🥰Dank je wel B’tje of R’tje. Liefs van M die iedereen hier wel herkent, doch lukt maar niet om niet anoniem te reageren
VerwijderenHeyyy M’mmmtje. Als je dit leest ben ik het.
BeantwoordenVerwijderenIk zie hier R er niet tussenstaan. Raar hoor.
Dag B’tje 🙋🏼♀️👋🏼. Ja ik herken je.
VerwijderenLiefs van M’tje. Welk bericht van R is🤔? Misschien dan toch het eerste. Nu twijfel ik. Doch de reacties doen goed want gaat om wat ik schreef in mijn schrijfsel. Dat we meeleven, dankbaar zijn en niets vanzelfsprekend is..