Donderdag 8 februari 2024
“Toch vriendjes blijven met mijzelf! ”
Ze doet haar best. Moge haar inner criticus zo vriendelijk, mild, krachtig en begripvol blijven als deze door jaren heen is geworden 💕🙏🏼🕯.
De bovenstaande zinnen zaten sinds gisteren( dat was meen ik 8 februari) nog onder haar wijsvinger. Daar snapt ze geen jota van. Ondanks zich douchen, handen wassen, afwassen en wat je zoal op een dag met je handen doet bleef het daar zitten. Wonderluck, magisch en bizar.
Ze leest de zinnen over. Een stil “dank je” welt in haar op.
Ja, ze is vriendjes met zichzelf geworden door de jaren heen. Ze is steeds meer zichzelf geworden.
Het typen gaat langzaam. Ze komt tot het besef dat ze kan inspreken. Het kan!
Ook dat gaat traag. Ze glimlacht, de computer past zich aan.
Daarnet na het wakker worden had ze het toch moeilijk dat ze niet gelijk dagboek en pen kon pakken. Natuurlijk kan ze het. Natuurlijk mag ze het pakken van zichzelf. Jazeker mag ze er wél in inschrijven. Doch …minder. Af en toe?
Toch vriendjes blijven met mijzelf! ”
Ze doet haar best.
Moge haar inner criticus zo vriendelijk, mild en krachtig en begripvol blijven als deze door jaren heen is geworden 💕🙏🏼🕯.
Dáár gelooft ze nu in!
Dit is toch heel erg raar dat ze tikte op dat scherm om een woord te verwijderen en dat er weer de tekst komt over vriendjes met jezelf zijn. Echt gek!
Het is nieuw. Nieuwe maan, nieuwe energie, nieuwe maan in Waterman. Creatieve energie. De Energie die ze voelt heeft iets fris als van een klein kabbelend beekje in een bos. Het heeft iets traags doch het stroomt gestaag verder, het heeft iets van verwachting. Alsof ze een haute cuisine gerechtje proeft. Met de pen zou ze het wellicht kunnen verwoorden doch ze heeft er geen behoefte aan. Met haar geest houdt ze de verbinding met haar dagboek alsof het een onzichtbare hand is die de rust van het schrijven met de hand, pen op papier haar gaf. Zonder prikkels van buitenaf bij het naar bed gaan en wakker worden. En nu? Het beeldscherm is fel. Te fel aan haar ogen. Het kan zachter. Ze verzacht het licht.
Dit schrijven gaat echt heel langzaam. Af en toe spreekt zeeens wat in. Gisteren komt in haar gedachten. De eerste dag zonder dagboek. Eerste dag dat ze haar weerstand losliet om in te loggen met haar digi id bij twee instanties. Opeens snapte ze -met enige hulp-hoe dat in elkaar zit. Doch, wat zat ze lang op de site van haar zorgverzekering waar een chatbot constant zich voordrong met vragen of ze goed geholpen was en gevonden had wat ze zocht. Geduld is een schone zaak. Na een uur had zij nog niet gevonden wat ze zocht. In ruil hiervoor een heel zwaar hoofd met erg vermoeide ogen. Vandaag zal ze een telefoontje plegen. Telefoontjes met instanties vindt ze niet het summum van aangenaam.
PS vandaag is het 15 februari 2024 en ze heeft bovenstaande 8 februari geschreven en niet gepost. Al is ze weer met handgeschreven dagboekschrijven begonnen, ze zet haar innercriticus op het reserve bankje.
#innercriticus #dagboekschrijven
#vriendjesmetmijzelf #digid #digitaleportalen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten