12.2024 Vriendjes met jezelfblijven(3.) Over een overprikkelde HSP zijn en andermans perspectief

 Als hoogsensitieve mens veel afspraken hebben, te veel mensen in een week zien ( is andermans energie voelen) getelefoneer, regelen, verplicht in internet portalen met mijn dit en mijn dat gepusht worden  en daardoor gestrest, waardoor je  meer dan wat je brein en hart aankunnen doet. 

Overprikkeling is het gevolg. Warrig? Vind je het gek?

 Ondertussen probeer je het tevens te blijven bezien en in te voelen vanuit het perspectief van een ander? Dat voelt als topsport en hoe meer overprikkeld dan komt het oude gevoel van niet goed genoeg zijn weer als een duveltje in een doosje ook meedoen? Dan toch  trek je nog een extra stel onzichtbare sensoren uit de kast? Dan doe je nóg meer je best? Tegen beter in. jezelf voorbij gaand. 

Kortgeleden gaf je onvriendelijke respons omdat je overprikkeld was en het fysiek momenteel niet kunt omzetten in beweging? Geen excuus voor,  Dus …aangepast gedrag omdat je te vermoeid bent door discussies?

Wanneer je al overprikkeld bent dan zijn brein en hart open. Echter op een zodanige manier dat er al niets meer bij kon en kan. Me time is noodzakelijk. Jezelf isoleren een must. Schrijven, schilderen, huishouden in meer of mindere mate doet of in de tuin werken, goed slapen, mediteren.

Met een enkeling contact hebben. Steeds even moeten melden dat je de phone uitzet. Doch … het bericht van een moeder die haar overleden zoon niet mag zien en begraven  blijft door en  doorwerken. 

Je  houdt je empathie in de hand door de door jou bezochte  nieuws app zo min mogelijk te openen. Doch verdriet, onbegrip en machteloosheid sijpelen door. Je bent mens met gevoel. 

Je accepteert dat het on- verwerkbaar is en .  tevens werkt wat dan ook hier en nu door omdat je te veel prikkels krijgt waar een ander die gevoellozer is doorheen kan walsen,

Het hier en nu waar veel te regelen valt.  Het hier en nu waar haar brein probeert alles op een rijtje te krijgen en te verwerken.  

Tja …me-time is een noodzaak!

“ Trek het je allemaal niet zo aan”  (?) 

Andere mensen hebben een innerlijk filter dat hun brein en hart beschermd. Een beschermde en gevangen inner wereld.

Bij jou…wat dan ook komt binnen.Hoogsensitieviteit is geen ziekte, geen aandoening en ja, vroeger heeft ze er ooit medicijnen tegen gekregen. Hielp niet. Haar gevoel leek te sterven. Het was niet goed voor haar. Ze mocht niet zijn, want wat is er mis met jezelf zijn terwijl je geen schade doet?  Het was dat de ander er niet mee kon omgaan. 

Nee, je hoeft er niet op te rekenen dat iedereen snapt dat je een brein en hart hebt dat zo diep, zo intensief  alles doordenkt doorvoelt  en derhalve verwerkt. Het enige wat je keer en keer kunt doen is accepteren dat je bent zoals je bent. Je hebt levenslang je best gedaan om je aan te passen. En ...je bent toch nooit goed genoeg bevonden? Behalve voor je kinderen,  een enkele vriendin en zussen? Tegenwoordig accepteer je jezelf? Ja toch? Mét je kwaliteiten en tekortkomingen. Wat dan ook vanaf andermans perspectief bezien en voelen is zowel een kwaliteit als een tekortkoming, je accepteert jezelf en je  hebt je inner criticus op het reserve bankje gezet. Maar ja, dan neemt een ander vol die plek in? Je bent ok, je bent genoeg.  Je bent zoals je bent. Je hoeft nietmeer als een ander te zijn, we zijn allemaal verschillend en tevens hebben we zoveel te delen met elkaar.

Accepteer je jezelf nog niet?  Omdat je niet voldoet aan hoe een ander jou zou willen zien?

So what? Blijf bij jezelf. Blijf jezelf trouw. Maar ja, woordenwisselingen om de stomste dingen( jouw dingen) en woordenwisselingen over de manier waarop jij op jouw manier structuur in je denken  brengt. Structuur in je hoofd.

Daar gaan we weer. Trachten het te begrijpen vanuit andermans  perspectief. Je inleven en dan een oordeel over jezelf. Stop ermee. Totaaaaal in de war erdoor geraken, aan jezelf twijfelen, weer?

 Twijfelen of je goede beslissingen neemt is niets mis mee. Twijfelen maakt je mens. Doch toestaan om je te laten twijfelen over iets wat werkt voor jou,  zonder dat je een ander schade doet? Dat is moordend. Of …zijn we toch te eigenwijs? 

Kom op!  Hoe was die quote laatst?

The right way to do something is others way 

and ..the best way is your way.  

Hoewel ik geenszins de pretentie heb dat mijn manier de beste weg is, dan geef ik wél toe dat voor mijzelf mijn schrijfmanier, onder andere lijstjes in schriften, diverse schriften voor wat dan ook, zelf dit blogschrijven  mij weer bij mijzelf brengt  om met wat dan ook om te gaan voor mij de beste manier is om enige structuur te verkrijgen in mijn denk en hart wereld.

Het praten met mijzelf, het overleggen, het stil zijn in de Natuur  brengen mij keer op keer weer thuis bij mijzelf, Van daaruit kan ik best veel aan. Tot  de volgende overprikkeling.😅🥳

Vanuit andermans perspectief is het ws een warrige, ingewikkelde manier? Dát  ontken ik geenszins. Soit. 

Leven en laten leven!  En huilen? Ja, ik kan huilen als ik geen woorden heb. Dankbaar voor mijn tranen. Niets mis met tranen. Dankbaar voor het zoete water wat ik daarna drink.

Een ieder wens ik een fijne dag toe waarbij je hopelijk met vriendelijke ogen vanuit je hart naar een ander kunt/ wilt kijken ver voorbij oordelen dat de ander niet is zoals je zou wensen. 

Ieder huisje heeft zijn kruisje.

🤗🥰🤩

  

Ja,, ik begrijp het en nu ik weer eens ( ik  was het wat betreft mijn schrijven, lijstjes en nog eens lijstjes en vele dagboekschrijven) het afgeleerd vanuit andermans gezichtspunt kijk en invoel dan is er weer twijfel de twijfel, krijg ik er zelfs kiespijn door, dat soort kiespijn is voor mij een teken van: ho, stop met twijfelen. 

Dus …wat gaan we doen? Verder structuur brengen  dus schriftje voor dit en schriftje voor dat en schriftje voor alles, Daarnet belde mijn zoon en wanneer ik uit de tijd ga dan doen ze maar alles bij het oud  papier zodat ze er zelf niet warrig door worden. Vaak heb ik door de jaren  gewenst dat ik anders was. Doch meer veranderen dan wat ik momenteel doe ( dat is al veelheid) lukt mij nu op deze leeftijd niet. Daarbij komt dat ik dat ik tegenwoordig vriendjes met mijzelf ben door lief en leed. Mijzelf accepteren is belangrijk. Dat is een keuze.En …mijn inner criticus is er nog wel. Echter, constant naar hem luisteren is verleden tijd. 

En toen pakje ze een nieuw schriftje, bedankte de boom, rechtte haar rug, ademde diep een paar keer in en uit,  stond open voor hulp, doch nu moest ze orde op zaken stellen. Op haar manier en die kan ze beste  nu maar eens volledig accepteren.