2.15 Dromen

Vijf jaar geleden op 6 september 2013 was de uitreiking van het Droomboek door het Nationaal Comité Inhuldiging aan de  Koning. Het bevatte een keuze uit de 6500 ontvangen Dromen Op een website -die daarvoor in het leven was geroepen- deelden vele Nederlanders van het Koninkrijk - hier en overzee- hun Dromen. Daar lieten we allen het Kind in ons vrij. Wij steunden elkaar en waren simpel blij. Ons verbeeldingsvermogen maakte hoogtijdagen mee op een motiverende en inspirerende wijze. 

Waren het niet te weinig Dromen? Nee, beter 1 Droom dan géen . Indien je het aantal te weinig vindt —>Manifesteer je Droom. .Waar zouden de Dromers van toen zijn? In gedachten verbind ik. 
mij en voel ik weer dat tintelende gevoel vol verwachting.


De telefoon, het licht en zoveel meer zijn ooit uitgevonden. Die ideeën  ontstonden in de geest. Dan is het toch niet gek om positief te Dromen? Om te visualiseren dat mensen vriendelijk, respectvol in verbinding met elkaar leven. En ja, mensen verschillen. Daarom hebben we zoveel te delen met elkaar. 

(Geen  belastinggeld maar de Postcode loterij sponsorde het project deel je droom als éen van haar goede doelen. )

Wij waren een goed doel💕🎶😊🍀. 

Waren...?

Maar ja, er zijn mensen- het Dromen verleerd en opgegeven  door de hardheid van het Leven - die de Dromers belachelijk 
maakten. Voor mij voelde het als het geziekt worden in mijn 
jeugd. 

Een Droom uiten is je kwetsbaarheid én je kracht delen. Het deed mijn intense verlangen naar een vriendelijke samenleving toenemen. Heus, ik weet zéker dat ik niet de enige ben die dit  graag wenst. Mijn kinderen gaf ik mee dat bijvoorbeeld beledigen
 en iets of iemand belachelijk maken niets oplevert, behalve 
verliezers. Pijn in de ziel.

Vriendelijkheid en wederzijds begrip kosten echt geen geld. Wél moeite. Het is een keuze totdat het vanzelf gaat om met vriendelijke ogen zonder oordeel naar een ander te kijken en als medemens te begroeten. En ... keer op keer op keer is het eveneens een keuze om vriendelijk naar jezelf toe te blijven!Zelfcompassie omdat we naast onze talenten ook onze tekortkomingen hebben. 

Soms kijk ik naar een life video uitzending van iets. Het ongenuanceerde commentaar eronder doet mij beroerd voelen. Wat een waarde-loos voorbeeld voor kinderen. 

Heus, ik ben dankbaar voor de vrijheid om mijn mening te 
mogen verkondigen. Maar ja, de ‘ik mag alles zeggen Dans’ van 
sommigen maakt dat ik mijn mond maar houd. Steeds weer. Stom. Zelfs mijn vorige Blogspot verwijderde ik daarom in een bui. Ik gaf het op. Stom en verdrietig.

Maar naar kinderen toe is er toch altijd hoop, vind ik.

Daarom vind ik het vreselijk wanneer volwassenen wél iemand of 
een een groep mensen beledigen. Is uitlokken wijs? Ik vind het 
geen goed voorbeeld voor de jeugd, zelfs niet in het kader van de Vrijheid van Meningsuiting. Je vrijheid gebruiken is iets wat blijde verwachting zou ‘moeten’ en mogen genereren. Toch? Of zie ik dat verkeerd?

Deze  Vrijheid van Meningsuiting vind ik een kostbare  verworvenheid waar je wijs, verstandig  en met een gezonde dosis diplomatie mee om zou moeten en mogen gaan. We hoeven toch niet alles te doen en te zeggen?

Een mens moet keuzes maken. Een kind mag toch ook niet alles zeggen? Als het goed is, krijgt het een reprimande als het voorbij  
de grenzen van het goede fatsoen gaat. Dan pas kan het later zelf ontdekken of het over grenzen gaat. Maar beledigen? Het mag 
toch niet beledigen? Waarom kleineren?  Humor is de smeerolie 
van het leven? Echter cynisme, belachelijk maken en spot zijn dat - in mijn ogen-  niet. 

 Op een manier die niet blij maakt je gelijk proberen te halen en anderen erin meetrekken vind ik echt afschuwelijk. Een 
vermeden gevecht is een gewonnen gevecht. Waarom een 
gevecht uitlokken? Wat is de zin en het nut ervan? Ieder mens en ieder volk heeft zijn eigen Waarheid. Dat respecteren is vredevol bezig zijn.

Zo velen zijn positief bezig. 

Laten we constructieve dromen dromen waardoor we onze verbeeldingskracht positief gebruiken. Elkaar geweld aandoen op wat voor manier dan ook omdat je je mening wilt opdringen, omdat je je gelijk wilt halen werkt niet. Heeft nog nooit gewerkt. 

Probeer ik mijn gelijk te halen? Nee. Ik deel slechts. Of is dat ook opdringen? Ik weet het niet.

Laten we ons bewust zijn van de vele mensen die opbouwend  bezig zijn. Kijk, naar bijvoorbeeld de voorgangers van de diverse religieuze instanties die liefde, barmhartigheid, begrip en vriendelijkheid prediken en uitdragen. Dat verbindt ons. Dát is een meedoen en meewerken aan een vriendelijke samenleving. 

Laten we dát 💓 in dankbaarheid voeding geven. 

.