2.21 Optimisme

Dag tuin in zomeropmaak. Dank je wel dat je er wederom als een weelderige dame in kleurrijke kleding was😍.

Ondanks de hitte groeide en bloeide je al werd de grond droger.  Gelukkig mocht er gesproeid worden, ondanks beginnend watertekort.

Wat was je mooi, Tuin. Je hortensia’s, de hanging baskets-in de boom die ooit een paastak was- waren een en al weelderige fleurigheid. Het kleine appelboompje toverde haar eerste mini appels te voorschijn. Vijf zijn er geboren en vier hebben al losgelaten. Straks ga ik er eentje bewust savoureren. Moge ik mij keer op keer weer kunnen verwonderen. De mussen, duiven, bijen, hommels, wespen die kwamen drinken, zich veilig wisten ondanks poezebeest. Het geeft mij een warm gevoel in het hart.

Voor zoveel was en ben ik dankbaar. Ik houd van de zomer, ondanks dat de crisis van het klimaat het zoveel warmer maakt dan ons oorspronkelijk klimaat was. Bestaat oorspronkelijkheid? Alles is toch steeds aan verandering onderhevig?

Ben mij intens bewust van ieder insect die een leefplek heeft in mijn tuin. Zomaar een pot die op zijn kop staat wegdoen is geen optie.

Langzaam keert mijn paradijselijk plek zich richting herfsttooi. 

Richting loslaten. Richting kaal, naakt en zonder opsmuk. Aan het appelboompje hangt nog 1 appel, die deel van mij gaat worden. De pitten waarvan in iedere pit veel levens-pit, zullen ooit eveneens een boom worden onder de juiste omstandigheden. Wat een wonder. De realiteit is dat - wat men ook zegt-  overal wonderen zijn, als ik ze  maar wil zien. 

Herfst, de tijd van het oogsten, ook wat ik in mijzelf gezaaid heb aan gedachten met gevoel. 

Vandaag ontving ik voor de derde maal dezelfde uitgave van The Optimist. Opeens zie ik het eveneens als een vorm van oogsten. 

Jaja, ik schreef al een e- mail en als het meezit dan mag ik dit nummer wederom doorgeven. Optimisme behouden én doorgeven is een mooi gegeven om de herfst mee te beginnen.