Bosbranden in de Verenigde staten, slechtste luchtkwaliteit van de wereld ooit gemeten. Aan de westkust en in Oregon
Bezorgd zijn om de mensen daar: een- al 16 jaren -pen vriendin en ik hebben dagelijks app contact. Wat een wonder der techniek dat die verbinding werkt -ondanks dikke rook -de Aarde rond. Technische telepathie. Afstand en tijd bestaan niet. Verbondenheid is.
1,2 miljoen daklozen, mensen die een huis bewoonden als jij en ik. Het vege lijf hebben ze kunnen redden. Berooid. Mensen helpen elkaar. Vergelijkbaar met de oppervlakte van half Nederland zijn de kurkdroge wouden weggebrand. Over 2000 jaar zijn de zaailingen ervan mogelijk weer een oeroud bos. Herhaalt de geschiedenis zich steeds weer?
As van bomen, planten, mens en dier dwarrelt neer en wordt deel van de Aarde.
De Aarde is een kerkhof en een plek waar we steeds weer een paradijs van kunnen maken. Onze zegeningen zien. Dankbaar zijn voor de zuurstof die de bomen geven omgezet uit de door het door ons moderne leven met alle CO2.
De vriendin heeft tijdelijk een andere vriendin opgevangen wier huis en haar huisdier verbrand zijn. Zoveel dorpen in as. Vriendin kan moeilijk ademen ondanks haar luchtververser. Nauwelijks zuurstof is er wel extreem veel levensgevaarlijke rook.
De brandweer heeft een paar dagen het Vuur kunnen tegenhouden door de windstilte. Echter, de wind is weer wat sterker en doet het vuur oplaaien.
~~~~~~~~~~~~~~~
Een vluchtelingen kamp in as in Europa. 13000 al eerder gevluchte mensen zijn nu pas echt dakloos. Ook deze mensen hadden een paar jaar terug nog een huis met van alles erop in hun land van herkomst, een foto in de krant raakt mij diep. Een jong echtpaar met een kind waarvan de man accountant in Syrië was. Toen hij zijn land ontvluchtte dacht hij zo in Europa een baan te vinden.
Vluchtelingen zijn gemotiveerde mensen met talenten totdat ze jarenlang vastgehouden worden in verband met de asielprocedure.
Achter de vangrails poetst de vader de tanden van zijn vijfjarige dochter. ‘Zie ons’ zegt de foto’wij zijn vriendelijke mensen. Het kost ons moeite om gemotiveerd te blijven. Help ons en stop ons alsjeblieft niet weer in een kamp. ‘
In deze tijd van wereldwijde rampen vraag ik mij wel eens af waar wij Nederlanders heen kunnen als we zouden moeten vluchten....
Vluchten, migreren is van alle tijden. Zelf zou ik het niet weten. De zolder is een veilige plek bij een watersnood. Bij vuur niet.
Het WNF geeft door dat 60 procent van de in het wild levende dieren op deze planeet Aarde is uitgestorven.
In de straat hier in het dorp waar ik woon gaan twee mannen van de gemeente met branders. Met vuur wordt stoïcijns leven -dat wat men onkruid noemt -weggebrand. Inclusief de mieren, torretjes en meer die bij de wortels leven en dan vindt men het gek als er mieren in huizen komen op zoek naar een plek met voedsel. Vind je het gek met al die verstening en allergisch zijn voor dat wat tussen de stenen groeit dat water niet wegstroomt!? Een poos geleden schreef ik de gemeente aan over het wegbranden.
Er kwam een opzichter die zei: als ik mijn mensen niet het ‘onkruid ‘ laat wegbranden dan krijg ik een boete van €10000 omdat ik mijn werk niet goed doe. Weer had ik geen verbale woorden.
Ah ...ze hebben deze keer de -door mij met krijt omcirkelde- Bloempracht die vanuit de tuin deels een beetje over de stoep bloeit, laten staan. Het stemt mij dankbaar namens de bloemen en de diertjes die eronder leven, zoals de mieren, torretjes en de bijen die nog rondvliegen en nektar verzamelen. Dankbaar namens toekomstige generaties.
Wat zei het WNF? 60 diersoorten zijn uitgestorven.
Zijn het asdeeltjes uit landen in het het verre westen of van zuid Europa - waar de bosbranden zijn- in de oude cementbak waarin ik water opvang?
Alles is met elkaar verbonden. Alle leven. Al wat leeft, is en was.
De as die in het westen van de Verenigde Staten neerdwarrelt is de as van oeroude bomen, planten, bloemen, mensen, vliegende, lopende, kruipende dieren. Ook is het de as van huisdieren en huizen met hun inhoud! Het daalt neer. Het daalt neer en is deel van de Aarde geworden. Ooit zal het steen zijn of een zaailing. Hoe kan het dat velen de Aarde als iets vanzelfsprekends zien terwijl het voor zover wij weten nog geen andere planeet in de ruimte ontdekt is die het soort leven bevat dat hier en nu nog is op De Aarde.
Klimaatverandering is. Het is crisis. Heeft het zin om tegen te werpen dat dit om de zoveel duizend jaar gebeurd? Nee, ik vind van niet. Het is crisis hier en nu voor de Aarde en al wat mens en dier. De Aarde zal zich resetten. En wij? Laatst las ik dat wat er ook gebeurd het Universum altijd in balans is. Begrijp ik het helemaal? Wel probeer ik keer op keer te doen en te laten voor dat wat ik voel als waarheid. Zo doet ieder dat. Laten wij in ieder geval het klimaat tussen ons vriendelijk houden. Een humaan klimaat.
Een grote groep ganzen vliegt over. Nog niet in een V vorm. Ze vluchten van iets.
Behalve mijn bezoekmussen is het stil in het dorp. Verderop in een tuin het geklets van een klein kind. Het geruis van de Industrie klinkt als het geluid van de zee. Een enkel vliegtuig is in de lucht. De hele vloot is nog niet terug door covid 19.
Wanneer wordt iedereen hier wakker? Wanneer stopt polariteit? Nooit? Ja, een ieder denkt en voelt verschillend. Een ieder heeft een eigen mening. Bijvoorbeeld over de Corona maatregelen.Echter, niemand kan zonder zuurstof. Geen drie minuten. Ik bid/ om regen daar waar het nodig is. Visualiseer het. Daar waar branden zijn.
Moge er balans zijn. Moge we dankbaar zijn én blijven voor dat wat dankbaarheid waard is.
De nazomerse temperatuur op deze 15 de september 2020 - hoe fijn ik het ook vind- is bij het huis in de schaduw 22 graden en in de zon 40 graden. We zijn samen als mensheid een deel van het ecosysteem!
Vanmorgen, bij het wakker worden ontving ik een appje van vriendin aan de andere kant van de wereld. De zon scheen bleek voor het eerst in haar maandag door de rook heen te zijn gebroken. Iets licht. Voor het eerst in 5 dagen is het minder donker. Echter de extreem slechte luchtkwaliteit is nog nooit eerder gemeten. Er komen opeens weer wat vogels in haar tuin. Nauwelijks gefluit. Maar toch ... vogels. Haar bekende vogels en haar onbekende vogels uit de bergen -uit de verbrande wouden- die geen habitat meer hebben. Ze eten en drinken.
Dan een bericht dat het vuur weer oplaait. Vriendin is zo moe. Haar longen doen pijn. Ademen kost erge moeite ondanks een luchtververser. ‘Ga slapen’ zeg ik, biddend met het beeld🙏 dat de wind daar rustig blijft en draait. Moge🙏 het er regenen💦💦💦. Al vijf dagen is ze klaar voor Vertrek uit haar huisje.
Ik voel mij machteloos en begroet mijn tuintje. Dankbaar voor de biodiversiteit. De vogels vliegen af en aan. Dankbaar ben ik voor wat hier en nu is.
Wat te doen? Wat kan ik doen behalve met haar appen? Verbinding is. Dan schrijf ik dit stukje.
Zo dadelijk Prinsjesdag kijken en luisteren op de televisie ? Een versoberde Prinsjesdag. Alles is anders.
De zon schijnt. Het is bijna nieuwe maan.
🍀💕🙏🍀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten