Het weekend was zo mooi. Ik schreef erover, en daarna?
Energie, je vloeide uit mij weg vandaag terwijl ik van alles moest regelen aan de téléphone en ik mij steeds vermoeider en warriger voelde worden, waarna ik de wc moest ontstoppen ( cq met plastic handschoenen het wc papier er weer uit pakken. Energie, je vloeide uit mij weg tijdens mijj getob om mijn paparassen te ordenen. Op deze manier heb ik dat nog nooit zo ervaren. Alsof mijn levenskracht werd afgenomen als een soort ‘ aderlating.’
Hier en nu probeerde ik te zijn tijdens de huishouding doen. Hier en Nu. Maar mijn geest trok aan mij als een paard dat vindt dat het elders moet zijn en trekt mijn hart mee. Mijn hart is vermoeid. Het is slechts één gedachtestap en dan ben ik elders.
Stap terug doen. Gas terugnemen. Ik kies om thuis te zijn, hier en nu. Maar ja, ik ben ook thuis bij mijzelf als ik elders ben in de geest.
Maar nu? Hier en Nu zijn. 21 september 2020.
Mijn lichaam is zo vermoeid. Ik ben zo vermoeid. Ik ga rusten. Mijn hart lijkt opeens mijn hart niet meer. Ik ga vast ter plekke dood. Sorry mijn hart. Oh, ik moet nog dit en dat.
Het is alsof iemand al mijn energie eruit heeft getrokken en ik als een leeggetrokken batterij achterblijf. Wie? Iemand? Ikzelf! Rusten op bed terwijl buiten de zon schijnt. Tukkie doen, vervolgens weer opstarten alsof ik herstellend ben van een lange ziekte. Simpel doen. Met een tijdschrift en een kop thee in de tuin. Maarrr ... Plantjes watergeven. Vogelbakjes weer vullen, medicatie uitzetten. Oh, pijnstiller is op. Tijdens het bestellen concludeer ik dat ik een serieus rekenprobleem heb. Dat is eng! Daarop krijg ik de gedachte: “bel de politie dat je een rekenprobleem hebt, mijn rekendeel is weg.” Ja, daaaag. Bekijk het even gedachte. Dag gedachte. Aju paraplu. Ben ik gek aan het worden? Als ik het al niet was. Gedeprimeerdheid neemt bezit van mij tesamen met een hardnekkige’ niet goed genoeg zijn’ conditionering. Wanneer houdt dát nou eens op! Hm, zelf stoppen om het voeding te geven?
Ik maak mijzelf te druk en zie alleen maar dat wat mij niet lukt als ik het te druk héb en het lukt mij wat dan ook nòg minder omdat mijn hoofd drukker en drukker wordt. Slow down. Afremmen. Het mag. Dus ...rekenprobleem komt door mijzelf of door het gisteren in het zwembad tijdens achteruitzwemmen door een knal met mijn hoofd tot stilstand te worden afgeremd tegen zijkant van het zwembad. Een aardige badmeester vraagt of het gaat en of ik een koud compres wil. Ik zeg nee. Hier en nu zeg ik ja. Mijn hoofd gloeit. Echter, de erge vermoeidheid is opeeeeens aan het verdwijnen. Relaxdheid komt er voor in de plaats. Míjn hart❤️klopt weer warm. Hehe.@ dankbaar De energie is er weer. Dan: muziekje aan en mee neuriën Drie wereld vrede vlamkaarsen aansteken en tevens de vlam doorgeven aan een pas gekregen zelfgemaakte blauwe kaars. Blauw koele kleur.
Al lukt rekenen mij hier en nu nog niet, dankbaar ben ik dat dit schrijven mij wél lukt. Is het een móeten? Misschien wel? Misschien niet? In ieder geval krijg ik het een en ander beter op een rijtje en gooi het het universum in. Hono pono dat ik het nodig heb. Laat ik eens klein horoscoopje lezen. En wat lees ik? Energielevel van de Boogschutters gaat pieken aan het einde van de dag, nadat het eerder blah was.
Nou zeg, laat ie fijn zijn. Lopen we helemaal in de pas.🥳
@toch nog steeds wel erg moe van mijzelf.
Is het een moéten om op de hoogte te zijn van het Wereldnieuws? Eum🤔.Nu? Ik drink hier en nu een kopje thee en blijf stil zitten. Hier en Nu. In de Stilte hoor ik de fluisteringen van mijn hart weer.
‘Ga maar lekker naar bed en heb daar vrede mee op deze World Peace Day.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten