2.60 Terugblikken op 2018

Terugdenkend aan het bijna afgelopen kalenderjaar dringen zich vele herinneringen tegelijk op. Het contact met Mario Dieringer die Trees of Memory * wou  planten al wandelend over de Aardbol voor suïcide slachtoffers. Hij is gestart. De herinneringen aan mijn  broer die zichzelf van het leven benam in 1980 kwamen terug. Vooral  herinneringen uit onze vroege jeugdjaren - drie jaar in een prachtig dorpje in Duitsland met een magisch aanvoelende vallei- kwamen als pareltjes boven. Ik héb gereisd dit jaar. Een dierbare vriendin reed mij. We hebben Mario ontmoet. We hebben mijn jeugdvriendin Rita ontmoet. We hebben een boom geplant bij het huis waar we in de jaren ‘50 woonden met aan de zijkant de weide waar destijds koeien graasden. Ja, ik heb gereisd. Ook zag ik dat een oorzaak van mijn weerstand tegen reizen, het wegmoeten daar was. Weer voor het
werk van mijn vader die gedetacheerd werd naar Parijs. 

2.43 2) Gedachten over opruimen

 Ik ben verder gegaan met opruimen, alles gaat door mijn handen. Dochter zegt:

‘ Mam, ik breng het wel met de auto naar de Kringloop.’  Heel lief, maarrrr... er valt nog niet veel te Kringlopen. De koffer waarmee mijn moeder  diverse keren mee naar haar broer in Canada verhuisde, heb ik weer naar boven gesjouwd ( daar gaan spulletjes van vroeger van de kinderen in) de sloten sluiten niet goed. In ruil daarvan gaan de deur uit: het gordijn dat in de woonkamer van mijn ouderlijk huis vanaf 1947 hing- later in de kamer van mijn dochter achter het gordijn tegen tocht- plus de de plaid die mijn vader in de auto had. Iemand die kou lijdt zal er blij mee zijn. Het is goede kwaliteit.