Mijn vrijheid was onder andere fietsen en flink kunnen wandelen, dat zit er nog steeds niet in. Echter, toch voel ik mij meer dan vrij. Kijken naar wat wél is in mijn leven behalve mijn kinderen en familie op afstand. Gisterenavond ná de corona persconferentie -over een gedeeltelijke lockdown -heb ik lekker gezongen. Met een groepje. Op afstand. Ieder vanuit de stilte van het eigen huis met een zang programma van een halfuur. Geen video verbinding doch een in gedachten verbinding. Verbondenheid is. Vrijheid is onder andere voor mij een dergelijke verbondenheid ervaren.
Ademen. Bewegen. Leven. Zingen is een bewegend ademen. Schrijven én schilderen idem dito.
Heb ik pas weer flink in huis opgeruimd - voor als ik opeens de geest zou geven en mijn kinderen niet te veel leeg hoeven te ruimen- ben ik voor de twee keer in vier dagen weer in mijn schildershol bezig geweest. Vrijheid, blijheid en ontspanning. Het denken houdt zich op die plek alleen met kleur en beelden bezig. Harmonieuze balans in de tent. Met mijn innercriticus heb ik een stilzwiigende afspraak. ’sssst’ Te vaak schilderen kies ik niet voor in verband met wat ik hierboven noemde. Je weet wel: de geest geven.
Heus, ik ruim ook daar wel op. Netjes? Neu🥳
Vandaag vrijheid in optima forma.Tevens een afscheid nemen. Het laatste beetje foetroel - een middel om verf vloeibaar te laten zijn- is nu op. Helaas. Echter, het is slecht voor het milieu net als de verfspuitbussen die ik nog heb staan. En ... ik mag zowel de foetrol als de spuitbussen niet meer kopen van mijzelf. Al was het een eenmalige koop, het is niet goed voor de Aarde. Maar ja ...achter het huis is een paadje met een lange kale stenen muur die mij de twintig jaar dat ik hier woon uitdaagt en verleidt. ‘Toe dan ... beverf mij stiekem.’ Maar nee ...’ mag niet’ inner criticusje kan erg vervelend zijn. Grrr.
Dit mag wel: close ups.
Wat je maakt in combinatie met foetrol en wat er daarna -zich steeds vernieuwend -ontstaat in een uur tijd doet mij nog steeds verwonderen. Het kind in mij is superblij en gefocust.
Het schilderachtigheidje van vandaag is al niet meer wat het was en was en was door het constante stromende kleurrijke samenvloeien van verf. Heerluck om er foto’s en video’s van te maken.
Ruimte om te ademen. Jezelf mogen zijn.
Echter, zó schiet het opruimen niet op. Maar ja, ik leef. Ik leef nog steeds. Hier en Nu. En daarom ...vandaag heb ik de behoefte om dit schilderachtigheidje met je te delen.
Het zijn veel close ups en af en toe zie je het hele beeld. Dit is de laatste keer dat ik met foetrol in combinatie met acrylverf werkte. Speelde🤪. Nu maar hopen dat ik de foto’s eveneens speels in mijn Blogspot weet te plaatsen.
Niet dus: alles strak onder elkaar als soldaatjes in het gelid. Ook liet de rest aan foto’s en video’s zich niet hier plaatsen. Wel jammer want het maakte het compleet.
Het is niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten