Powered By Blogger
Posts tonen met het label tuin. Alle posts tonen
Posts tonen met het label tuin. Alle posts tonen

zondag 26 april 2020

2.243 Stil gedichtselachtigheidje


Zondag 26 april 2020

Ssst, het is stil, een stille zondag
Het is meer dan stil. Geen autogeluid te horen
Nog geen stemmen, behalve die van de vogels.
Het voelt als stille dag, heilige dag, 
midden op de dag, vól in het licht van de zon.
De dag is heel.

zaterdag 4 april 2020

2.235 Een schoonheid

Na de tulpen, narcissen en hyacinthen is zij de eerste struik die bloeit en intens boeit. Haar bloemen zijn van een onovertroffen schoonheid. Krachtig dag na dag openen  knop voor knop zich en toont de struik haar tere beeldschone pracht ondanks  frisse soms vrieskoude nachten en beginnende lentewarmte overdag. De plant stoort zich niet aan de kou, ze laat haar creaties - ondanks het corona virus- tóch zien.









zondag 5 januari 2020

2.204Vrijheid




Na een middag schrijven en mij opwinden over vuurwerkoverlast terwijl die dagen voorbij zijn, moet ik hoognodig wandelen doch dat gaat zo moeizaam en steeds hetzelfde stukje omdat ik nog steeds niet verder dan 3,5 km kan lopen na de drie valpartijen van vorig jaar. Vandaag duik ik de tuin in. Ik verlang naar de lente. Dat is het nog niet hoewel 10 graden al een begin is. Hoppa, fysiek bewegen. De tuin aanvegen. Al wat dood is weghalen, vegen, opvegen en potten niet te veel verplaatsen in verband met de kruipende bewoners eronder.

zaterdag 24 augustus 2019

2.161 haar tuin

Zaterdagse rust in het mediterraan aanvoelende dorp met gedempte stemmen, vogelgeluiden, af en toe geblaf, licht briesje, zacht zoemend geluid van de windturbines, geklater van het mini fonteintje in de cementbak en in de verte autogeluiden. 

woensdag 21 augustus 2019

2.159 Sublimeren?

In  the Daily Optimist van vandaag leest zij: https://theoptimist.nl/daily/het-succes-van-zelfreflectie-derde-persoon/. Ah, ze was het vergeten. Dus vooruit met de geit. Aan de schrijf om haar zwaar gedeprimeerde gevoel te sublimeren in iets lezenswaardig. Hm🤔. Ze oordeelt over zichzelf? Indien ze zichzelf zou observeren dan zou ze mogelijk meer begrip voor zichzelf hebben? Misschien wel. Deels héeft ze dat begrip. Echter, deels is de optimist die ze door dik en dun kan zijn het onderspit aan het delven. 

zondag 2 juni 2019

2.144 Thuis

Kalmerend spreekt zij zichzelf  toe. ‘Rustig rustig rustig, vanwaar die onrust terwijl er net een zo weldadige rust in ons was?’ 
Dan pakt ze de fiets en fietst en fietst en fietst de Natuur in. Ze staat stil bij koeien, paarden, schapen, ganzen, zwanen, allen met hun kleintjes. Moeders met hun kleintjes.  Ze kijkt, luistert en merkt op. Het leven is zoals het is. Rust wordt weer meester van haar. Ze ademt. Ze leeft. Ze is dankbaar. Ze beweegt. 

woensdag 1 mei 2019

2.129 Leven en laten leven. Mijn tuin🌳🌸🌷🌹🌺🥀🌼🌻🌱🌿

Mijn tuintje is mijn paradijselijk  plekje. Plek waar ik tot rust kom, plek waar ik mijzelf ben. Velen rijden kilometers om een dergelijke plek te vinden, terwijl je het van je huis, balcon, dak, stoep of tuin kunt maken. 

Voor mijn tuintje heb ik de intentie -als het leven verder meezit voor mij- dat ik blijf wonen waar ik woon voor de rest van mijn jaren.
V’liefd.
Verliefd op mijn tuintje.

dinsdag 25 september 2018

2.21 Optimisme

Dag tuin in zomeropmaak. Dank je wel dat je er wederom als een weelderige dame in kleurrijke kleding was😍.
Ondanks de hitte groeide en bloeide je al werd de grond droger.  Gelukkig mocht er gesproeid worden, ondanks beginnend watertekort.
Wat was je mooi, Tuin. Je hortensia’s, de hanging baskets-in de boom die ooit een paastak was- waren een en al weelderige fleurigheid. Het kleine appelboompje toverde haar eerste mini appels te voorschijn. Vijf zijn er geboren en vier hebben al losgelaten. Straks ga ik er eentje bewust savoureren. Moge ik mij keer op keer weer kunnen verwonderen. De mussen, duiven, bijen, hommels, wespen die kwamen drinken, zich veilig wisten ondanks poezebeest. Het geeft mij een warm gevoel in het hart.

Voor zoveel was en ben ik dankbaar. Ik houd van de zomer, ondanks dat de crisis van het klimaat het zoveel warmer maakt dan ons oorspronkelijk klimaat was. Bestaat oorspronkelijkheid? Alles is toch steeds aan verandering onderhevig?