2.55 Volle maan en zon

De maan is vol.

De vrouw voelt zich als de maan

Vol en leeg, volledig 

kaal als de Aarde in de winter

toch vol van een inner bron.

Misschien is er op de maan

een bron?

De zon is, daglicht is.

Dan neemt de maan het over

op deze kortste dag van het jaar.

Deze kale planeet kan flink trekken
aan het water op Aarde en het water in al wat leeft.
Maanig welde gisteren alle droefheid  in de vrouw op.

In een eeuwige durende 

spiralende kosmische dans met de zon 

laat ze ons maandelijks keer op keer weer wat dan ook vanuit een ander perspectief zien
om gevoelens en emoties te leren accepteren.

De maan trekt aan de Aarde en onze haren

om ons menszijn te accepteren.

Om niet aan andermans gevoel 
en dat van onszelf, voorbij te gaan.
Stop met te zeggen: niet verdrietig zijn, niet huilen.
Stop met te zeggen: niet huilen wanneer iemand ontroerd is
door schoonheid of blijheid.

Waarom mogen dit soort gevoelens niet
en wel strijd?

In haar voelt ze haar zon warm, 

heel rustig maar krachtig schijnen

Zon en Maan
Maan en Zon

Samen.

Ze ademt

Ze is thuis.

Een- Saam

zoals ooit het zaadje
en eitje waaruit ze voortkwam

samen kwamen 

vol energie doch stil en sereen.

Onverwoordbaar,

Wonder dat het Leven is.

🍀💕🍀