Om 4uur05 werd ik -als zo vaak- wakker, ditmaal niet soezend maar flink in de denkmodus. Twee uur later lig ik nog steeds te denken al tracht ik mij te concentreren op de ademhaling. Dus... hoppa de Calm app erbij. De dagelijkse meditatie doe ik zowaar liggend op bed omdat mijn kat zwaar op dan mijn weer op mijn schoot, dan weer op mijn onderbenen lag. De daily Calm van vandaag gaat erover dat je alles strak geregeld kunt hebben maar dat we toch ruimte moeten en mogen openlaten voor de verrassingen van het Universum. Open staan voor onverwachte gebeurtenissen die een positieve wending kunnen geven aan het leven.
Ik denk terug aan de vragenlijst die ik gisterenavond laat uitgebreid invulde. Het ging over allerlei zaken waar mijn opinie over werd gevraagd. Het ging diep. Het werkt door bij mij. Het was net of ik een kans kreeg. Voor wat? Om een verschil te kunnen maken? ‘Ja hoor, zo kan die wel weer’ zegt mijn inner criticusje die samen met mij heel erg klaarwakker is geworden. Onverwachte gebeurtenissen, we houden er niet van. Ja, op papier ben ik ondernemend, doch mijn inner criticusje is behoudend en wil mij behoeden voor wat dan ook. Zeer vermoeiend.Ze kijkt nu met argusogen naar wat ik schrijf. Zelf censuur ligt weer eens te op de loer. Doch zelf compassie eveneens. Vrijheid van Meningsuiting mag. Ik mág schrijven wat ik denk en ik voel mij dankbaar voor die vragenlijst waar ik mij redelijk goed in kon uiten en verwoorden hoe ik over sommige zaken denk en voel. Maar ja, ik had het nog uitgebreider kunnen maken? Ik had het anders kunnen doen? Ik heb het niet compleet genoeg gemaakt? Ja, daarmee werd ik wakker. Wat dan anders? Nu weet ik het niet meer.
Misschien gaat het erom dat ik mag accepteren dat die ingevulde vragenlijst die ingevulde vragenlijst blijft. Daar helpt geen gedenk aan.
Laat ik dan maar delen waar ik dankbaar voor ben. Onder andere die vragenlijst. Echt waar.
En toen werd ze weer eens een beetje gestoord van zichzelf😁🤪.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten