2.226 Hamsteren? Over vertrouwen

 Vrijdag 13 maart 2020

Daarnet stuurde zoonlief - die momenteel thuis werkt in verband met een kuch en iets verhoging- hij zit in de kwetsbare groep - mij berichten en filmpjes over lege supermarktschappen. Mensen hamsteren, terwijl er wordt gezegd dat er dagelijks voldoende is om de supermarkten te bevoorraden.

Oké, mijn motto in het nieuwe jaar was en is vertrouwen hebben. Ook denk ik aan wat een oom als motto had: tob niet het loopt altijd anders. 

Om de twee weken doe ik online boodschappen. Dat werkt als een tierelier maar soms koop ik in alsof ik nog een gezin heb. Voor als mijn kinderen of bezoek onverwachts komen. 

Dus heb ik voldoende in huis met iets extra’s aan rijst, linzen en zeep. 

Echter, ik moet mij inhouden om niet naar de online supermarkt te surfen om meer te bestellen nu zoon mij verontrustende berichten stuurt. Toch meer wc papier? Bonen? Havermout? Kattevoer? Rozijnen? Ander gedroogd fruit? Mij laten voeden door andermans angst om tekort te komen? Pakken wat je pakken kan? Kuddegedrag? 

Een vriendin in de Verenigde Staten zag gisteren dat een groot pak wc papier uit het karretje naast haar gestolen werd. Later werden haar medicijnen gestolen. Zomaar. Pff. Gekkenhuis. Wereldwijd. Een zus, zwager en nichtje zijn terug uit het lock down Italië. Zij zitten nu min of meer in Quarantaine. Wel mogen ze in huis en tuin vrij bewegen. Ook mogen ze naar de supermarkt als het er rustig is met 1,5 meter afstand houden. Maarrr ze mogen niet hun sporten beoefen. 

Even een beker thee pakken. Zo belangrijk -vind ik het -om mij steeds bewust te zijn van wat wél is. Dankbaarheid voeding geven. Dak boven het hoofd, warm huis. Schoon stromend water te drinken, te eten. Een muziekje, medicijnen en  ...zoveel meer. De mussen in de tuin kwetteren dat het een lieve lust is, hangend en etend aan de  vetbollen in rekjes. Twee spreeuwen bekvechten letterlijk en pikken om de beurt in de twee halve appels die ik voor ze in een rekje hing. 

De appels gaan snel. Appels zijn gezond. 

Dochterlief heeft water, cola(?) en brood, doch verder nauwelijks iets in huis. Zij heeft mijn ‘les’ over vertrouwen hebben trouw gevolgd en maakt zich totaal niet druk. Tja, toch push ik: haal een paar blikken met voeding in huis, dat je iets in voorraad hebt. Maar nee. 

Dan gaat het over. 

Ja, wat héb ík de neiging om online veel meer extra’s te bestellen. Maar het mag van mijzelf pas volgende week. Dan is boodschappen doen weer aan de beurt. Mijn gedachten gaan opeens via boodschappen doen naar geld. Zou er wel genoeg geld blijven? De beurzen zijn gecrasht. 

Lonen, salasrissen? 
AOW?

Pensioenen?

Ssst, tob niet het loopt toch altijd anders. Ja hoe? 

De wereld is aan het afremmen. Het Klimaat vaart er, van wat ik lees, wel bij. Minder broeikasuitstoot. Vandaag minder auto’s op de wegen. Veel mensen werken thuis na de oproep van de Overheid. 

Er mag geen bezoek komen? Ook mag ik niet op bezoek gaan? Niet dat ik dit vaak doe, maar niet mogen is andere koek. Met mijn beide buren en een vriendin overleg ik per telefoon. ‘ ben jij een kwetsbare oudere?’ vraag ik ze?  ‘Pff geen idee. Niet kwetsbaarder dan een ander.’ Zelf vind ik dat ik weerstand heb. 

Mijn immuunsysteem is nu ook hard aan het werk want ik voel mij niet echt jofel. Doch ik wandel dagelijks en dat blijf ik doen. Dat is goed voor de gezondheid en mijn frontale hersenkwab. Dank u Dr Erik Scherder. Nee, ik vind mijzelf beslist geen kwetsbare oudere. Heb zoveel overwonnen in het leven. Ook een ziekte die dodelijk kan zijn. In wezen is het bijzonder dat ik nog leef.

Maar ja, toch voorzichtig zijn, ik wil niet aan iemand - indien ik het zou hebben- een virus doorgeven. Tja, dochterlief - werkt in de horeca- kwam gisteren gezellig langs. Samen keken we op 12 maart  om 15 uur naar de belangrijke persconferentie waarin de RIVM baas, de minister van Volksgezondheid en Premier Rutte alle restricties in verband met het Corona virus uit de doeken deden. Dagelijks  komt dochter met veel mensen in aanraking in het restaurant waar ze werkt. Mensen die niet 1,5 meter van elkaar af zitten. Dat vind ik eng. Gisterenavond zat het vol en was het beredruk zei ze daarnet. Alle concertzalen, theaters en bioscopen dicht.  Dus ... hoppen velen naar de restaurants en cafés die wel nog open zijn. Scholen zijn ook nog open. Daar heb ik zo mijn gedachten over. Ik ben de enige niet. Voorlopig was het de laatste keer tot 31 maart dat ze mij opzocht zei ze. ‘ want ‘je bent een kwetsbare oudere, mam.’

Fijn haar nog even gezien te hebben.

You Tube soothing relaxations staat aan. Ik heb een warm hoofd en koude handen. Vanmorgen nam ik mijn temp op. 34 graden. Ondertemp. Bizar. Een ietwat -mij onbekend- licht schrijnend gevoel op de borst. In de rug een wat weeïg gevoel. Hm, er is meer dan covid 19. Ik ga lekker naar buiten. Frisse neus halen. Bewegen. Het  bloed laten stromen. Straks weer even temp opnemen. Tob niet, het loopt toch altijd anders. 

In plaats van een week eerder boodschappen te doen en te hamsteren heb ik dit stukje geschreven. Een deel in mij is het er niet mee eens. ‘ga bestellen, zolang het nog online kan, zolang bezorgers gezond zijn. Wie zegt dat je kunt vertrouwen op het feit dat er voldoende voorradig zou zijn, terwijl reset van het maatschappelijk leven gaande is? ’ Pff moeilijk. NEE, vertrouwen hebben.  

(Maarrr ... de eekhoorn in haar grijnst. Ze heeft toch  2 kg noten online gescoord. Tegelijkertijd is er schaamte wanneer ze denkt aan mensen in overvolle vluchtelingenkampen in echt barre omstandigheden. )

De brievenbus kleppert. Ik loop naar de voordeur. Een brief op de mat van mijn correspondentievriendin. Dank je wel. Eerst ga ik naar buiten, straks lezen.

~~~~~~~~

Lekker gelopen en uitgewaaid aan de buitenzijde van het dorp. Verlaten was het. Geen mens tegengekomen. Wel ganzen en eenden. Thuisgekomen zet ik thee. Het laatste zakje winterglow. Spring is coming. Dan bel ik de laatste nog levende vriendin van mijn moeder. 90 jaar is ze. Even horen hoe zij reilt en zeilt. Het gaat haar goed en dat virus? ‘Mensen zouden niet zoveel en zo ver moeten reizen’ zegt ze lachend. Ze is zo laconiek als wat. We praten over vroeger, over weerstand opbouwen. Over al die kinderziektes, virussen. Over zuinig doen en dankbaar zijn.

Dankbaar voor het gesprek beëindigen wij onze conversatie .

Nu ga ik die brief lezen.

Dag lezer, heb het goed met jezelf en je omgeving. 

🍀