Het was 18 december 2013. Met zijn allen stonden we als amateurkoor in een achtergang van een theater te kakelen als een stél kippen. Het was spannend. We hadden hard gerepeteerd om samen met drie speciale bekende gastzangers en het orkest van Maxemillecorde onder leiding van Max Smeets er een mooi optreden van te maken. Door de luidspreker klonk geroezemoes. Volle zaal zo te horen. Opeens kwamen Ernst Daniël Smid en Dennis Legree voorbij. Bijzonder, die twee kom je niet dagelijks tegen. Een eer om met ze te mogen zingen. Om elkaar aan te vullen. Ze verdwenen in de richting van hun kleedkamers. Alle meiden bleven de twee zangers nakijken. Er verder achteraan kwam een onopvallende kleine vrouw. Haar haar was niet in vorm, piekerig hing het er ietwat slap bij. Platte schoenen droeg ze en ze was een beetje shabby gekleed. We keken elkaar aan toen ze aan kwam lopen. Toen ze langsliep hadden we een paar tellen diep oogcontact en keken we achter elkaars ogen. We knikten elkaar toe. Er was een ziels herkenning van mens tot mens. Ik ken je. Onopgemerkt door anderen verdween zij op bescheiden wijze in de kleedkamer met op de deur een papier, waar de naam Liesbeth List op was geschreven, geplakt. Optreden voor groot publiek deed ze niet meer.
Even later kwam Liesbeth zoals wij haar kennen te voorschijn. Prachtige gekleed in een roze tot lila achtige jurk, schoenen met hoge hakken en ...een pruik op. Weer keken wij elkaar een tel aan en in gedachten zei ik Namasté. We glimlachten en glimlachend ging ik - de nervositeit voorbij- het podium op.
Ik vond het een grandioze ervaring om op de achtergrond mee te mogen zingen. Er deel van te mogen uitmaken. Een blijmakende, verpletterende doch zeer motiverende ervaring. We maakten er allemaal samen een harmonieus geheel van.
Het was met het laatste koor waarvan ik deel van uitmaakte. Tevens was het één van de hoogtepunten van mijn leven in koren.
Je bent overleden, Liesbeth. https://nos.nl/l/2328517
Dank je wel, lief, mooi en dapper mens, rust zacht in vrede en liefde. Dank je wel voor alle zang die je bracht, alle bemoediging. Dank je wel voor de mooi mens die je was. Je leven was niet niets. Een diepe buiging en mijn innigste deelneming voor je dochter, verdere familie en vrienden. Moge ogenblikken vol schoonheid met Liesbeth als bloemen in de innerlijke tuin van uw harten groeien en bloeien en u de kracht, liefde, blijmoedigheid, troost en motivatie geven om uw pad zonder haar te gaan.
Zij en haar liedjes zullen samen met die van Ramses Shaffy doen doorléven en doorleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten