2.187 Hoe gaat het met je vandaag?

Hoe gaat het met je vandaag, lezer? Hier en nu?

Gewoon ...nu? Op dít moment van je leven?

Wanneer er door jezelf of een ander - met de beste bedoelingen- in vele gisterens voorbij is gegaan aan je verdriet, fysieke pijn, emotionele diepe smart, rouw, gedeprimeerdheid, vreugde, spontaniteit en motivatie dan doet de opmerking: hoe gaat het met je vandaag, goed. Althans mij doet het goed.

Want, weet jíj wat te antwoorden wanneer iemand aan je vraagt: hoe gaat het met je?

Ik niet. Ik blokkeer want mijn denken en voelen toveren mij vele mogelijkheden voor en ik ga diep mijn wezen in om die vraag te beantwoorden. Jij ook? Echter ‘hoe gaat het met je vandaag? ‘is concreter. Er zit structuur in. Het is bekaderd. Het gaat om vandaag. In het vandaag is er de ochtend, middag, avond en het hier en nu.

Hoe het met mij gaat vandaag? Goed. Het is 11uur in de ochtend. De zon schijnt, het is gezond fris buiten. Kleurtjes van het chrystal  voor het raam bewegen als een dans door de warmte van de centrale verwarming omhoog langs het plafond en de muur. Mijn borststreek wordt warm. Ik drink een kop koffie en ik typ dit schrijven. Ja, vanmorgen heb iets gelezen over mantelzorgers en het doolhof van regels in de Zorg . Dacht: hoe zal dát ooit gaan in deze vergrijzende babyboomers tijd? Echter voorgaande zinnen zijn zowel in het verleden als in de toekomst.

Verder heb ik vandaag nog niets gelezen in de NOS app of ander nieuws. Jij? 

Het is stil in huis. Zo hoor ik wel het stromende water door het filter in het aquarium, getik van de klok, een vuilniswagen rijdt voorbij, de koelkast zoekt, mussen tjilpen in de boom als een enthousiast koor, mijn kat krabt zich. Een diertje springt op mijn vinger. Wat is dat? Een vlo? Oooow. 

Hoe gaat het met je vandaag?

2.158 Kalmeren oftewel even laten rusten

Heb een poos niets van mij laten lezen. Tot schrijven hier kwam het niet. Te veelheid. 

Afijn, waarom ben ik wederom hier beland? Vanmorgen wou ik @The Daily Calm gaan beluisteren. Meditatie met vervolgens dagelijks een thema ter meerdere glorie van innerlijke verandering van vastgeroeste patronen. 

Gisteren - zaterdag 10 augustus - was er het thema irritatie/ frustratie. Indien je irritatie/ frustratie voedt dan krijg je irritatie/ frustratie. Indien je geduld voeding geeft dan krijg je ... geduld.

Dát was de bedoeling.

2.144 Thuis

Kalmerend spreekt zij zichzelf  toe. ‘Rustig rustig rustig, vanwaar die onrust terwijl er net een zo weldadige rust in ons was?’ 

Dan pakt ze de fiets en fietst en fietst en fietst de Natuur in. Ze staat stil bij koeien, paarden, schapen, ganzen, zwanen, allen met hun kleintjes. Moeders met hun kleintjes.  Ze kijkt, luistert en merkt op. Het leven is zoals het is. Rust wordt weer meester van haar. Ze ademt. Ze leeft. Ze is dankbaar. Ze beweegt. 

2.118 Patiënt zijn

Zijn wij niet allemaal patiënten die mogen leren geduldig te zijn?

Niet alleen een zieke mag een patiënt, een geduldige, zijn.

We verwachten met zijn allen dit en dat en weet ik veel wat

Snel, sneller, snelst? Waarom haast hebben om thuis te komen en daar tot rust te willen komen ver van de stad vandaan als je zoals ik in een dorp woont? Waarom niet hier en nu?

Dan wachtend  vertragen. Naar binnen keren, rustig worden. Stress wegademen. Hier en Nu. Hier en Nu Thuis zijn. Thuis zijn bij mijzelf.

Gewoon patiënt leren zijn. Nét als iedereen😁🤪. 

Geduld is een schone zaak.

Vandaag ontspande ik, ik die een buitenmens is en beslist geen stadsmens, wachtend op vervoer in een stille wachtruimte van een kolossaal Medisch Centrum ontspande ik en landde in het het Hier en Nu, voorbij de dagenlange veelheid.

Geduld is een schone dag. It feels good.

Have patience.