2.232 Thuiszijn

Vrijdag 3 april 2020

Al begrijp ik donders goed dat het voor alle thuiswerkers met of zonder gezin, alle mensen die thuiszitten, alle singles, en allen die hopen op een kans om hun baan te behouden en afhankelijke gepensioneerden een pittige uitdaging is om thuis te moeten blijven, dan toch werd ik vanmorgen blij wakker na een zeer goede en lange nachtrust genietend van een serene sfeer in het dorp waar ik woon en leef.

Geluiden van de weinige auto’s verderop zijn nauwelijks te horen. De vogels hebben het voor het zeggen vanaf hun zitplaats in de licht ruisende bomen of boven op de daken.

Wat ben ik dankbaar dat ik buiten woon. Ben even echt in quarantaine doordat een vriendin Corona verschijnselen heeft. Een week geleden was zij nog bij mij aan de deur, ja op twee meter afstand. Mijn dagelijkse ommetje cq wandeling is ook van de baan. Dat is wel een ding.

2.227 zondag 15 maart motiverende gedachten voorrang geven

Zondag 15 maart 2020

De zonsopgang  en een merel met zijn gezang wekken mij na een diepe nachtrust, het is stil. Ik schrijf in mijn dagboek. Daarna volgt #The Daily Calm. Het thema? Ik citeer ‘Risk. Learn to be comfortabel with discomfort, its a way of training your life.’ Sociale onthouding? Dat ben ik wel gewend, hoewel ik best sociaal ben en voor verbinding. Er is momenteel  meer verbinding dan anders. Ook met mijn kinderen. Dat is fijn. Het overprikkelt mij tot nu toe nog niet, toch voel ik mij fysiek wat raar. Brandende voeten, koude handen of omgekeerd koude voeten en warme handen. Licht schrijnend gevoel in de borststreek ( geen druk). Nee, geen verhoging of koorts. Bloedwarm hoofd en gezicht, tensie vanmorgen 188/92 met een hartslag van 65. Nu geen stress, dus zal de tensie wel gedaald zijn. Af en toe hoest ik, het komt en het gaat. Nee, vast geen corona. Toch is het raar. Voel mij niet stresserig. Even aankijken maar. Ik heb nooit de griep en haal ook nooit een griepprik. Weerstand genoeg. 

2.176 Elkaar waard zijn?

Deels heeft het niet lekker in haar vel zitten met haar moeizame lopen te maken. Deels ook met het feit dat de dagen in huis meer zijn dan de dagen buiten. De ongedwongen praatjes met de wederzijdse buren- ieder relaxed zitten aan éen kant van de schutting- zonder bij elkaar op bezoek te hoeven gaan, zijn voorbij. De warmte ook.

2.144 Thuis

Kalmerend spreekt zij zichzelf  toe. ‘Rustig rustig rustig, vanwaar die onrust terwijl er net een zo weldadige rust in ons was?’ 

Dan pakt ze de fiets en fietst en fietst en fietst de Natuur in. Ze staat stil bij koeien, paarden, schapen, ganzen, zwanen, allen met hun kleintjes. Moeders met hun kleintjes.  Ze kijkt, luistert en merkt op. Het leven is zoals het is. Rust wordt weer meester van haar. Ze ademt. Ze leeft. Ze is dankbaar. Ze beweegt.