2.183 Bestemming onbekend

Ze overdenkt of ze een moestuintje gaat aanleggen. Zelfvoorzienend zijn. Niets mis mee. Ze leest zich in. Dagelijks loopt zij door de tuin zoals deze nu is. Ze kent iedere plant. Ze is verliefd op de geranium die in deze herfstige dagen dag na dag uitbundiger bloeit.  Voor een moestuintje zal ze ruimte moeten maken maar ja, dat wat er groeit groeit er en wil ze niet weghalen. Soms doet zij er een tai chi achtig dansje. Het is meer dan dat wat ouderen in een verpleegtehuis bewegen. Ook zondert zij zich soms af - niets mis mee- als er te veel tegen haar aan gepraat wordt en ze het niet meer kan absorberen. Dan kan ze niet meer luisteren. Nu zij gepensioneerd is, leeft zij meer en meer op zichzelf, bij zichzelf en met zichzelf. Ook niets mis mee. Leven en laten leven. Niet dat dit altijd top is, want soms is er dat vreselijke gevoel van door iedereen en jezelf verlaten te zijn. Het kan haar bevangen als een-saamheid een dag of twee een straatje om is. En nee ...met een grote groep mensen iets doen, lost het niet op voor haar. Aan andermans verwachtingen voldoen lukt haar meestal niet meer. 

2.25 Neem jezelf bij de hand

Wees vriendelijk naar jezelf toe bij verdriet, accepteer dat je je voelt zoals je je voelt. Dat is krachtig zijn, al zijn er vele mensen die het zwakte vinden. Tranen tonen je verdriet, onmacht, smart, pijn en rouw. Tranen tonen je menszijn. Tranen kunnen helen.

Intens verdrietig komt het kind in je er ook weer eens bij kijken. Samen voelen jullie je net zo diepongelukkig als in ver voorbije tijden. Hoe ouder je bent, hoe meer je de emoties van ál die geleefde jaren gaat voelen. Kunt gaan voelen. Was het een overleven? Ga het anders beleven. Zie wat je voelt vanaf nu als een brug die je helpt beter in het hier en nu te zijn. 

Leef
Leven
Leef