2.25 Neem jezelf bij de hand

Wees vriendelijk naar jezelf toe bij verdriet, accepteer dat je je voelt zoals je je voelt. Dat is krachtig zijn, al zijn er vele mensen die het zwakte vinden. Tranen tonen je verdriet, onmacht, smart, pijn en rouw. Tranen tonen je menszijn. Tranen kunnen helen.

Intens verdrietig komt het kind in je er ook weer eens bij kijken. Samen voelen jullie je net zo diepongelukkig als in ver voorbije tijden. Hoe ouder je bent, hoe meer je de emoties van ál die geleefde jaren gaat voelen. Kunt gaan voelen. Was het een overleven? Ga het anders beleven. Zie wat je voelt vanaf nu als een brug die je helpt beter in het hier en nu te zijn. 

Leef
Leven
Leef

2.24 Verdriet

Achteloos uitgesproken woorden, als een hand met tentakels  

nonchalant mijn borst binnendringend om als een niet fysieke boxer mijn hart vast te pakken en vol te raken met een niet fysieke energieke stomp vol pijnlijk ondoordachte vrijheid van meningsuiting.

Onverwoordbare getergde smart welt wederom in mij op als een zoute rivier, omhoogstromend van mijn hart naar mijn ogen. 

Gelukkig kan en mag ik huilen van mijzelf.

Gelukkig dat ik mijn levenstranen, vooral in herfsttijd, kán wenen.

Daar is niets mis mee, al respecteren velen hun eigen

 en andermans tranen niet. 

Waarom huil je?

Waarom heb je verdriet? Waarom ben je zo moe?

Indien ik de verbale woorden had dan deed ik dat.

Stil zijn is ont-moeten.

Het is een opeenstapeling van druppels.

Bagateliseren? Toch weer? Er zijn ergere dingen.

De herfst heeft meer dan ooit zijn entree gemaakt.

Wat voor droom heb je nog?

Wat zijn je talenten? Je kwaliteiten.

Droom alsjeblieft een mooie droom.

Droom met anderen mee.