2.219 Lief zijn voor jezelf

Zat ik net op het punt om een stukje over lief zijn voor jezelf te schrijven in het kader van Valentijnsdag. Ga ik nog éven kijken op de NOS app en lees over een man die seks met kinderen propageert. Vloekerdevloekvloek. Pffff weeeeer ben ik boos. Ik ben nog nooit zo vaak boos geweest als in 2020. Sinds de vuurwerkoverlast voel ik mij snel als een vuurspuwende berg. Men merkt het niet want ik tracht het- zoals nu- gelijk te sublimeren in schrijven, schilderen en het eruit te bewegen door wandelen, het huis opruimen en ook een soort van dans. 

Tja, die man zal wel narigheid in zijn jeugd hebben meegemaakt waardoor hij denkt dat het mag. Echter. dit rechtvaardigt geenszins zijn uitspraken. Een politieke partij die hij wenst zal hoop ik verboden worden? Ten gunste van kinderen! Een kind moet beschermd worden. Zeggen dat een twee jarig kind zelf weet wat het wil? NEE dus. Daarom is een kind kind. Pas ergens in de pubertijd- als het kind niet te veel onderdrukt werd en het meekreeg de eigen grenzen te bewaken, dat het Nee zeggen mág- kan het pas de eigen keuzes leren maken. Het NEE móet gerespecteerd worden. ZELF leren wat goed voor hem, haar en het is zonder dat een groot mens - volwassen?- bepaalt wat goed is voor hem, haar en het. ZELF KEUZES MAKEN. Al is dat nog zo moeilijk want beïnvloeding door grote mensen- de volwassenen- ligt op de loer. 

De gulden middenweg vinden voor jezelf. Daar gaat het om. Accepteren dat het voor een ieder anders ligt.

Oké, ik wou over lief zijn voor jezelf schrijven? Dát had juist met het kind in mij te maken. Het meisje in mij. Accepteren dat zij en ik steeds meer als eenheid innerlijk witheet worden over uitspraken waar we kotsmisslijk van worden is lief zijn voor mijzelf. Maar ook: kiezen om rustig te blijven en te accepteren dat ik de wereld niet kan veranderen.

Accepteren dat - al zijn er die een echt ergere jeugd hadden-  doch mijn ouders waren oké. Ik had mij geen andere ouders had willen wensen- ik het als meisje in pleeggezinnen en kinderkampen met bestemming onbekend, zwaar had. Kan er niet over schrijven, laat staan verbaal spreken hoewel ik het nu iets aanstip. Kan er wel om janken en tegenwoordig ook boos over worden. Doch, het was zoals het was. Ieder doet zijn best. Ieder doet naar beste kunnen. Hoewel dit soms niets rechtvaardigt.

Oké, lief zijn voor mijzelf

is mijzelf begrijpen.
Mijn eigen vriendin zijn
door dik en dun.
Al heb ik vriendinnen, lieve,
dan nog moet en mag ik het met mijzelf redden
altijd al gedaan
net als ieder ander
doch wél lief zijn,vriendelijk zijn.
Ieder mens is in diepste wezen alleen,
doch verbondenheid is.

Om mijzelf kunnen huilen,

lachen, troost en moed inspreken,

steeds weer. 
Motiveren en inspireren.

De tijd van boos zijn op mijzelf

-dat ik niet altijd aan andermans verwachtingen kan voldoen-

is al lang voorbij.

Vriendelijk zijn voor mijzelf. 
Een rustig, goed leven leiden.
Een vriendelijke samenleving begint bij jezelf

keer op keer weer.

@dankbaar.

Happy Valentine Day❤️