Post uit de 17de en 18de eeuw. Wat spannend. Briefpost van mensen die een paar eeuwen terug leefden. Destijds gekaapt van schepen las ik. Er is dus nog hoop voor mijn vermiste brief van begin januari dit jaar aan mijn correspondentievriendin. Trouwens in december 2016 zond ik eveneens een- tot nu toe nog steeds vermiste- brief waarin ik iets stopte. Echter, vandaag hoorde ik op het Nieuws dat afwijkende brieven verdacht zijn. Op de envelop van de brief die ik december 2016 verzond ( of was het januari 2017? ik twijfel nu) was het een warrige bedoeling met een verhaal aan de postbode, veel postzegels en een onduidelijk adres. Die brief was dan bij voorbaat verdacht? De brief die ik in januari 2020 verzond was fleurig beplakt met een diversiteit aan postzegels over kunst meen ik mij te herinneren. Vandaag op het nieuws zag ik eenzelfde soort postzegels op een envelop van de bombriefverstuurder en dát scheen verdacht te zijn, terwijl ik diezelfde zegels via de webshop van Tante Pos besteld heb. Ook mag er geen vriendelijke groeten opstaan. Alles wat afwijkend is, is verdacht.
De brieven van een paar eeuwen terug doen mij denken aan het feit dat ik in mei 1998 meedeed aan het project Brieven aan de Toekomst. Vele Nederlanders pakten de pen en beschreven wat ze die dag deden. Het schijnt de gedetailleerdste beschreven dag uit de Nederlandse Geschiedenis te zijn omdat zo veel verschillende mensen meeschreven. In het begin dacht ik er nog aan. Later een enkele keer. Nu weer. Toch een gek idee dat die brieven nog opgeborgen liggen. Brieven van twee en twintig jaar geleden. Stelt niet veel voor vergeleken 300-400 jaar. Toch was en is ook het project Brieven aan de Toekomst uniek. Want er deden 40.000 mensen aan mee die één dag -aan het eind van de twintigste eeuw - in Nederland beschreven. Hun dag, Mijn dag van die 15 de mei 1998 zit er ook tussen. Ik was nog getrouwd. Druk gezin, veel aanloop van vriendjes en vriendinnetjes van de kinderen. We hadden nog geen mobiele telefoon. Wél een fax naast de (aan een snoer) vaste telefoon met ronde draaischijf. We moesten alles zo gedetailleerd mogelijk beschrijven. Ik weet bijna zeker dat ik de telefoon niet beschreef. Een enkele ( joekel) mobiele telefoon tussen gewone mensen was in opmars. Hoe kon ik weten dat we tegenwoordig smart phones hebben die een lopend wonder zijn? Die je de weg wijzen als je die kwijt bent, dat er een encyclopedie in staat die je met de toppen van je vingers kunt openen, waarmee je kunt e- mailen, gesproken berichten kunt versturen, beeldvelden en zoveel meer. Je reinste science fiction.
Wel weet ik dat ik die dag als vrij had genoteerd staan. Mama’s schrijfdag. 15 mei, 13 jaar eerder was op een andere manier een bijzondere dag voor dochterlief.
Doch 15-05-1998 zo veel mogelijk had ik de dag van te voren gedaan. De was, de strijk in de kasten. Het eten van die dag had ik al bereid. Ik weet nog dat toen de kinderen die ochtend naar school waren, manlief naar zijn werk en ik na de ontbijtafwas aan tafel ging zitten voor mijn Brief aan de Toekomst, mijn dag totaal anders was dan wat de bedoeling was. Wat nu? De dag beschrijven? Ik begon met de dag van gisteren-14 mei 1998- te beschrijven. Frank Sinatra overleed. Dat was heftig. Mogelijk dat alle 40.000 briefschrijvers ( er kwamen 52.000 brieven binnen. Dat kan, als er mensen waren die meerdere brieven schreven en verstuurden. Zelf hield ik mij aan één brief.) dit feit gemeld hebben. Het gaat zoals het gaat, ook die brief schrijven. Ik leek - naarmate de dag vorderde-wel geobsedeerd. Zelfs tijdens het avondeten gingen mijn blocnote en pen mee ( terwijl de kinderen niets mee mochten nemen aan tafel. Oeps) en maar pennen. Ik voelde mij als een amateur journalist in eigen huis. Avonds hadden man en zoonlief een gesprek over het nieuwste van het nieuwste op het gebied van het ontluikende computer tijdperk voor particulieren. Ik dacht: het zal wel. Echter die ontwikkeling ging de daaropvolgende jaren razendsnel. Mijn brief van 15-05-1998 eveneens, het werd een snelgeschreven (te lange?) brief met van allerlei erbij in.
Dat vind ik leuk. Kleinigheden voor iemand in de verre toekomst. Misschien over 100 jaar?
Als er weer een dergelijk project zou zijn, dan doe ik beslist mee, al ben ik bang dat het online zal moeten. Moeten? Hm. Deels schrijf ik wellicht al - een beetje?- aan de toekomst? Wahaha: blogberichten van een raar gepensioneerd doch begaan mens in de Lage Landen.
- Brieven uit de 17de en 18de eeuw. Nieuwsbericht https://nos.nl/l/2067250
-Brieven uit de 17de en 18de eeuw anno 2020 online https://ugp.rug.nl/groniek/article/download/27602/25015/
-De geschiedenis van de postbezorging https://isgeschiedenis.nl/nieuws/de-geschiedenis-van-postbezorging
-Brieven aan de Toekomst 15-05-1998 https://www.meertens.knaw.nl/meertensnet/wdb.php?sel=117808
Geen opmerkingen:
Een reactie posten