2.44 3) Opruimen, doorgeven en loslaten

In de opruim en doorgeef modus zijn. Aan mensen vragen, ‘wil je dit en dat?’ ‘ja, dat wil ik graag. ’ Dag en tijd afgesproken. Aan weer anderen vragen en men reageert nog niet dus aan weer een ander vragen’ wil je dit of dat hebben?.’ Ja dus. Tijd afgesproken.. Doch het wordt afgezegd. Een ander zegt ook af. Weer een ander eveneens. Drie verhuizen naar de maandag, komen dan ik weet niet meer wanneer ik weet niet meer wat ophalen. Maandag wordt ook een vriendin geopereerd. Mijn oude hersenen overzien het niet meer. Ik klim wederom naar de zolder. Ik kijk rond en denk: nu ga ik de verwarmingsman voorgoed afbellen. De verwarming deed het vanmorgen. Even later weer niet. Om gek van te worden. Ik krijg het er warm van. 

Welles, nietes. Het is Mercurius retrograde. Dochter wil nog steeds dit en dat naar de Kringloop brengen.

2.39 Opladen

Stressvolle dagen door tot op het bot te voelen: kleine kinderen, kleine zorgen en grote kinderen, grote zorgen. De Calm app kon er niet tegenop. Vandaag wel. Na een een goede nachtrust- helaas  weer met behulp van een pammetje -werd ik anders wakker. Ik kan weer mijn gedachten kiezen met mijn tot rust gekomen brein na overprikkeld, ultra verdrietig en bezorgd te zijn geweest door een diversiteit aan informatie, meningen én gevoed door andermans en mijn verbeelding. 

2.32 bijzondere ontmoetingen op en nazomerse oktoberdag

Fietsen door de polders, over dijkjes met aan weerszijden bomen, daarachter weilanden met koeien, schapen en boerderijen. Er is zoveel te zien alleen al de buitenkant van de hoeves. Stallen, knusse zitjes met uitzicht op akkers en weidegrond. Steeds weer stap ik af, scan de omgeving. Dankbaar voor mijn zicht en mijn gezichtsveld.

2.2 Hallo bos, daar ben ik weer

Met de bus naar het oude stadje bijna aan zee. Daarna langs een drukbezochte zonovergoten bloedhete Jaarmarkt met slenterende, puffende en kooplustige mensen. Nog even en ik wandel de grote, groene luchtkoeling in. Hallo bos, daar ben ik weer. Ja, in december was ik er voor het laatst. Door familie gereden. Long time, not seen.