2.161 haar tuin

Zaterdagse rust in het mediterraan aanvoelende dorp met gedempte stemmen, vogelgeluiden, af en toe geblaf, licht briesje, zacht zoemend geluid van de windturbines, geklater van het mini fonteintje in de cementbak en in de verte autogeluiden. 

2.129 Leven en laten leven. Mijn tuin🌳🌸🌷🌹🌺🥀🌼🌻🌱🌿

Mijn tuintje is mijn paradijselijk  plekje. Plek waar ik tot rust kom, plek waar ik mijzelf ben. Velen rijden kilometers om een dergelijke plek te vinden, terwijl je het van je huis, balcon, dak, stoep of tuin kunt maken. 

Voor mijn tuintje heb ik de intentie -als het leven verder meezit voor mij- dat ik blijf wonen waar ik woon voor de rest van mijn jaren.

V’liefd.

Verliefd op mijn tuintje.

2.22 Het bamboekralengordijn.

Zondagochtend, de zon schijnt volop in deze herfstig ruikende morgen. De herfst staat voor loslaten en oogsten wat je letterlijk en figuurlijk gezaaid hebt. In ieder geval heeft het kleine appelboompje vrucht gedragen. Vijf appels in totaal. Één hangt er nog. Vier zijn onderdeel van mijn lichaam geworden. Ook in die ene overgeblevene huizen pitten vol pit die eveneens een appelboom kunnen worden. Is het geen wonder van een geschenk? Als we ons niet meer kunnen verwonderen om alle wonderen die er zijn dan is dat een voorbij gaan aan deze realiteit. Ze kan blij en dankbaar  maken.