Een enquete. Of ze naar Leaving Neverland gekeken heeft? Of ze Michael Jacksons muziek nog blijft beluisteren?
Nee, niet gekeken en ja hoor, zij denk dat ze nog wel naar zijn muziek gaat luisteren. Zijn grandioze zingen met mooie teksten staat los van wat hij dan ook deed.
Vond ze.
Gisterenavond had haar zoon het er met haar over en vroeg of ze gekeken had. Nee? hij evenmin. Duurt 4 uur, Mam. Het leek haar naar om ernaar te kijken zonder dat Michael zich verantwoorden kan.
Maar ja, gisterenavond besloot ze tóch naar uitzending gemist te gaan. Neutraal. Keek en luisterde. Luisterde naar de twee volwassen mannen die over hun vroege kinderjaren vertelden. 7 en 11 jaar waren ze. Op een gegeven moment kreeg ze er buikpijn van en kokhalsde toen het maatverschil aan bod kwam. Argh. Arme jongens, ik geloof jullie. Owwww.
Verder kijken en luisteren lukte haar niet. Ze haakte af. Hoe iemand het de vier uur durende documentaire uit kan houden mag Joost weten.
Vandaag wil het liedje heal the world zich door haar laten zingen. Echter ze krijgt het haar strot nog niet uit hoewel er wél compassie is naar het grote kind dat M.J. was, doch dát rechtvaardigt niets en valt zijn daden niet goed te praten. Heal the World. Op zijn manier dacht hij een betere wereld te maken? Als een goddelijk idool zeggend: laat de kinderen tot mij komen?
Het was een van haar lievelingsnummers samen met You are not alone.
Earthsong past goed bij deze Klimaatmarsdag.
Zoals zich zich nu voelt, gaat ze die nummers niet meer meezingen, hoewel ze nauwelijks weg te denken zijn. Waarschijnlijk bedoelde Michael het goed.
Maar ze denkt en voelt: ik geloof die twee jongens blind.’
Toch voelt zij zich verdrietig want ze had het gevoel dat M.J. het net zo gezellig voor kinderen maakte als dat haar nu verhuisde buurkinderenvriendinnetjes het bij haar hadden. Jaren kwamen ze bij bij haar. Soms lunchen of avondeten, op de thee, mens erger je nieten. Monopoly tot je er tureluurs van werd. Naar vogels kijken. Namen opzoeken. Voorlezen. Tekenen. Knutselen. Praten, picknicken, toneelstukjes doen, zingen en dansen. Gewóon leuk en gezellig. Doch altijd wetend, al kan ze met kinderen nog zo haar innerlijk kind laten meedoen en maf doen: ‘ík ben de volwassene. Hun moeder vertrouwd ze aan mij toe. Ik stel hun en mijn regels. Grenzen. Respect wederzijds. Punt. Dát voorbeeld moeten en behoren kinderen van ouderen mee te krijgen.’
Wat voelt ze zich nu boos op Michael dat hij zo te horen zo misbruik heeft gemaakt van de goedgelovigheid en vertrouwen van kinderen én diens ouders.Tegelijkertijd valt ze daarmee mijzelf aan omdat ze allergisch is voor vooroordelen. Tevens maakt de documentaire het éen en ander in haar wakker en ziet ze beelden van hoe er jongens en mannen tijdens haar leven waren die zich misdroegen en háar tot grote last waren. Daarom vindt ze het prima dat de kinderen van tegenwoordig assertief zijn( soms te) en niet altijd een oudere gehoorzamen. Dát gaf ze ook haar kinderen mee. Zelf kreeg ze mee: wees niet tot last, gedraag je, wees lief en braaf, gehoorzaam volwassenen en vooral geen weerwoord geven, l u i s t e r e n. Ze luistert zich nog vaak het apekriek tot ze overprikkeld raakt en even niets van de wereld wil weten.
#klotezooi # haar nee is haar nee.
Dan gaat ze toch naar you tube en zoekt ‘ Heal the world’ op. Ze luistert en kijkt aandachtig. Heal the World for you and for me. Niets goedpraten wat niet goed te praten valt maar wel meer empathie en compassie in de wereld?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten