Gisteren schreef ik over leven en laten leven met de afschuwelijke Nieuw Zeelandse tragedie vers in het geheugen. Vanmorgen werd in Utrecht - het midden van ons eigen land- een aanslag gepleegd. In een tram. Afschuwelijk. Tegelijkertijd is het opeens totaal anders wanneer éen van je kinderen daar in de buurt werkt en vanavond weer terug reist naar waar hij woont.
Gelukkig, een bericht: ‘ik zit op kantoor.’
Er is politie, anti terreur eenheden, velerlei hulpverleners en helaas moesten er ambulances en rouwauto’s😢 aan te pas komen. Gelukkig is de politie niet gaan staken. Dank u wel.
Moge er door deze vréselijke tragische gebeurtenis juist verbondenheid zijn. Moge onze vrijheid gerespecteerd worden. Moge een hele bevolkingsgroep vooral nu geenszins gegeneraliseerd worden. Geen olie op het vuur gooien. Alsjeblieft.
🕯Een wereldvredevlam brandt. Een rustig vlammetje dat mensen van goede wil met elkaar verbindt. Er zijn vast méér mensen van goede wil - van welke afkomst dan ook- dan lieden die flink de weg kwijt zijn.
Mijn medeleven en heel veel sterkte voor de nabestaanden, gewonden en alle betrokkenen 🍀🙏❤️🕯🍀.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten