2.200 Gelukkig 2020

Oudejaarsavond 2019

Telefoongesprek met een vriendin over ongeremde zich misdragende lieden voor haar huis. Twee groepen jongeren die elkaar met vuurwerk bekogelen. Misbruik van creatieve energie en vrijheid. Elders is het onder anderen een belagen cq bekogelen van Politie en andere Hulpverleners. Het  is niet te bevatten. Spijkers voor een brandweerkazerne. Zijn die raddraaiers helemaal van de pot gerust!? Dierenleed, mensenleed en gemeenschapsspullenleed. 

Veel Whats appjes heb ik ontvangen en respons op gegeven.

Facetimegesprekken gevoerd. Bijzonder.

Ook van mijn kinderen berichten die mij geruststellen -dat ze veilig voor vuurwerkraddraaiers -op weg zijn naar hun respectievelijke vrienden, waar ze Oud en Nieuw vieren. Gelukkig Nieuwjaar om middernacht. Later, om 4 uur, de door mij gevraagde sms’je ontvangen  dat mijn lieverdjes veilig thuis zijn gekomen.

Dochter die mij vanmorgen weer Facetimde en uitgebreid verslag deed van de toestand in de stad en ze echt veilig was doordat de politie fuiken had opgezet. De boel werd goed in de gaten gehouden.

Die Oudjaarsavond keek en luisterde ik naar Claudia de Breij op de televisie. Zíj verwoordt veel. Goede conferences. Haar wijzen op nuance, haar lied á la Duncan Laurence compleet met dezelfde bewegingen. En zoveel meer. Sorry zeggen.lll

Maximum leeftijd kiesrecht van Boomers? Mwoah. Terwijl  ik juist meer mijzelf ben dan vroeger? Ik dacht het niet, Claudia. Mijn stem telt nog steeds mee. 

Wat hebben mensen toch tegen  Baby Boomers waartoe ook ik -geboren in 1947 -behoor? Laatst een generaliserend artikel in de NRC. Mag ik nu ook eens generaliseren al ben ik er allergisch voor🥳? Wij zijn zuinig opgevoed. Tevreden zijn. Niet steeds meer en meer willen. Weinig water gebruiken, spullen hergebruiken - bijvoorbeeld cadeaupapier en wat dan ook. Niet te vergeten sparen. Enzovoort.

Afijn, Claudia, deze Boomer vindt je een topper. 

 31 december 2019 23uur50
O23.50 Claudia sprak. Nu is het stil. Aarzelend komt mijn poezebeest uit haar schuilplek. Aarzelt tussen haar behoefte doen en eten. Te laat. Het vuurwerkgeweld  barst aan beide kanten van het huis los. Ze schiet naar één van de vele vluchtdozen achter de bank, vlak bij het raam waar daarna meer dan 1,5 uur een vuurwerkregen tegenaan tikt als hagelsteentjes. Dieren begrijpen niets van dat geluidsgeweld. Dit mens evenmin.

Gelukkig nieuwjaar, poezebeest. Ik ga afwassen, waarna ik haar ophaal. Kom op, samen naar boven. Ze schiet onder mijn bed. Vanachter het raam kijk ik naar het vuurwerk en nee, naar buiten ga ik niet. Het is mij te heftig. Op straat een vuurtje en achterelkaar knalt het. Ook mooi siervuurwerk.

 De jaren 2010 zijn voorbij. Zo gek dat mijn ouders, ook in de jaren 1910 -1913 en 1914- meer dan honderd jaar geleden geboren zijn. Langzamerhand krijg ik het gevoel- door mijn leeftijd, nu 72 jaar-  zelf ook uit de tijd te zijn terwijl ik mij meer en meer mijzelf voel worden. Arjen Lübach met zijn aanmerkingen dat de senioren nog steeds niet bij zijn met alles, terwijl ze wel de tijd hadden om bij te geraken op digitaal gebied. Inderdaad.  Als het een moeten is gooi ik sowieso de kont tegen het krib ( gekke uitdrukking😃.)Het liefst zou ik willen blijven pennen en pinnen. Toch zie ik de waarde van het digitale. Ik ben dankbaar dat ik mij kan uiten in dit blog. Dankzij het op die publiceerknop drukken krijg ik keer op keer een dopamine shotje. Nee, dit ga ik niet analyseren😅🥳. Het mag van mijzelf al zou ik waarschijnlijk nog tig schrijfcursussen moeten volgen om écht leesbaar te mogen zijn? Ik verdiep mij er niet meer in. Mijn oprechte excuses.

E-mail van de Belastingdienst? Daar krijg ik een stress shotje door. Ik kijk naar de aankondiging en waag mij niet met de kans op  stress  om te trachten in te loggen met Digi d. Ik ben gestopt met het te proberen want mijn bloeddruk stijgt erdoor. Kijk, Arjen Lübach, jouw generatie is met de digitale wereld opgegroeid, de mijne niet. Met argusogen houd ik de enige brievenbus in het dorp in de gaten. Ja, ik schrijf nog handgeschreven brieven. Dat doet zo’n goed. Ik denk aan  schrijven, maar ook aan lezen. Ik denk terug aan de Tweede Kerstdag:  Zoonlief zat de hele dag op de bank met zijn telefoon in de hand. Niet goed voor zijn ogen en beetje ongezellig. Echter, op de vraag wat hij de hele dag deed op die phone antwoordde zoon: lezen. Tja, en dan vind ik het opeens anders, dan is het een op zijn gemak voelen van hem bij mij. Zich thuis voelen bij mij, net zoals vroeger wanneer ieder een boek las in het gezin.

Gezellig lezen.

Toch ... vind ik dat beeldscherm anders dan een boek. 

Nieuwjaarsdag 1 januari 2020

Het is stil. Ik beantwoord appjes en heb een suf ommetje gemaakt. Kwam handjevol mensen tegengekomen en gelukkig nieuwjaar gewenst en zij mij.  

En nu? Nu ga ik schilderen. Op mijn verjaardag  een tas vol blanco cancasdoeken, acrylverf en kaarsen van mijn kinderen gekregen. Van een vriendin drie doeken waar zij op had geschilderd. Daar mag ik overheen schilderen. Dat vind ik best een ding. Maar ze zei gisteren weer dat het écht mag.

Ik voel mij nu zoals mogelijk de jeugd zich voelt wanneer ze vuurwerk hebben ingeslagen. Heerluck schilderen.

De telefoon gaat voor deze keer -omdat het Nieuwjaarsdag is- mee naar mijn hol. Mijn territorium. Met volgekliederde handen neem ik diverse keren de telefoon aan. Onder andere een dierbare die moeite heeft de zegeningen in haar leven te zien en een vriendin wier man op nieuwjaarsnacht is opgenomen met een hartinfarct. Twee stents en hij redt het. Wat een wonder der techniek die stents.

Met met verfkleren aan en mijn handen vol verf, zit ik daarna mijn atelier rond te kijken,nadat ik  tijdens de gesprekken doorschilderde en er op een doek een’ riviertje’ in een abstract  landschap ontstond. He, het lijkt op een bloedvat. Ik zit en zit  en kijk om mij heen naar al mijn zooi. Al mijn geuit. Zoveel schilderachtigheden. En ... ik genereer steeds meer😁🥳. De zolder puilt uit. Wát er mee te doen? Geen idee. Iets ermee doen is wat anders dan schilderen.

Ik zal er toch iets mee moeten? Toch weer naar het grof vuil brengen. Ik kan het niet meer. Maar toch moeeeet ik er iets mee, ook voor mijn kinderen opdat ze niet met deze veelheid komen te zitten wanneer ik opeens de pijp uit zou gaan? 

Argh ... ik leef nu.  De eerste week van het nieuwe jaar maak ik mij er niet druk om. Mijn atelier is een zo heerlucke plek. Net als zomers mijn tuin. Zelfcompassie neemt het heft in handen. Adem in en maak je niet druk over het uitademen, dat gaat vanzelf. 

Gelukkig en een in alle opzichten gezond Nieuwjaar, lezer, ik wens je al het goede toe voor een blij-moedig, motiverend, inspirerend en vooral creatief 2020, lezer.

PS dit was de eerste lange lap tekst van dit jaar. Ik heb echt de intentie om het hierbij te laten en de rest van het jaar mijn stinkende best te doen om het te houden bij maximaal 500 woorden.

Na ja, de één steekt veel vuurwerk af tijdens oud en nieuw. De ander zuipt of drugt zich beroerd het nieuwe jaar in en ik doe dat schrijvend en schilderend.  Zo heeft ieder zijn ding. 

https://youtu.be/6RyZu0l-8i4

Vuurwerk overlast.
https://youtu.be/rGJseovT8ug Hier schaam je je toch voor? We leven 75 jaar na de bevrijding nog zonder oorlog en gewonden -waarvan sommigen op oorlogsslachtoffers lijken ( zei een oogarts in een docu) -behalve met oud en nieuw. 

Gelukkig Nieuwjaar🙏🍀💕🍀🥳 en ...laten we keer op keer met vriendelijke ogen de ander begroeten. 


https://vuurwerkmanifest.nl/

Dan nog - voor wie er binding mee hebben-de jaarhoroscopen voor alle tekens van de Dierenriem. Ondervoed 12 staat de algemene Jaarhoroscoop 2020. Zo te lezen wordt dit een jaar vol verandering voor de hele wereld. https://www.gooverscounseling.com/nl/horoscopen/jaarhoroscopen-2020

Op 17 juni 2020 dacht ik opeens aan deze horoscoop en ging terug naar dit schrijfsel en de horoscoop. Deze vind ik eng kloppend. Alles is in verandering. Je kunt verder lezen onder het witte vlak ( op de Gooverssite.)

De coronatijd heeft veel doen veranderen. Wereldwijd is alles in verandering. 

.