Na een middag schrijven en mij opwinden over vuurwerkoverlast terwijl die dagen voorbij zijn, moet ik hoognodig wandelen doch dat gaat zo moeizaam en steeds hetzelfde stukje omdat ik nog steeds niet verder dan 3,5 km kan lopen na de drie valpartijen van vorig jaar. Vandaag duik ik de tuin in. Ik verlang naar de lente. Dat is het nog niet hoewel 10 graden al een begin is. Hoppa, fysiek bewegen. De tuin aanvegen. Al wat dood is weghalen, vegen, opvegen en potten niet te veel verplaatsen in verband met de kruipende bewoners eronder.
Bewegen. Even uit mijn hoofd en schrijfhand zijn.
Poezebeest drentelt achter mij aan. Speelt met takjes en een balletje wat er nog lag. Ze is weer de oude aan het worden na al het schrikken van de oorverdovende knallen van de dagen voor en met Oud en Nieuw. Het is weer voorbij.
De alyssium bloeit al. En de ene hanggeranium bloeit nog steeds. Ook haar stekken in huis doen het goed. Over een paar maanden heb ik weer een prachtige familie hanggeraniums. De kleine kerstboom heeft ook al een plek in de tuin.
Anderhalf uur later voel ik mij alsof ik een goede workout heb gehad.
Een dankbaar gevoel overvalt mij naar de tuin toe en een dankbaar gevoel dat ik eerder in mijn boze schrijf bui ( over vuurwerkoverlast 😁) mijn schrijven deelde op Twitter met onze minister President, minister van Justitie/ Veiligheid en de Tweede Kamer. Dat het kán ! Dat het mág ! Dát is toch heel bijzonder? Het is een niet vanzelfsprekende zegen.
Mijn hart wordt weer warm. Intens dankbaar voor Vrijheid.
Dan zoek, bekijk en absorbeer ik weer https://youtu.be/UVMRm77IYgQ de kersttoespraak van onze Koning die mij opnieuw in de huil modus brengt. Waarom? Waarschijnlijk om dat wat hij zegt zo waar is. En ...we mogen best dwars zijn. Rebels zijn. En ... het is ok. Het is goed. Het is goed dat ik mij kan uiten in mijn schrijven. Het mag. Anderen uiten zich op een andere manier. Zolang je van goede wil bent en kiest geen schade te doen is het oké. We verschillen zegt de Koning. Mijn huilmodus verdiept zich want ik denk terug aan hoe mijn moeder vaak zei: ‘omdat we allemaal zo verschillend zijn hebben we zo veel met elkaar te delen. Mensen verschillen. ‘Juist de verschillen in kwaliteiten kunnen we bij elkaar versterken. Ja, tekortkomingen ook. Daar was ik de laatste dagen in mijn hoofd mee bezig. Hm, maar ook met oplossingen trachten te bedenken voor de vuurwerkterreur.
En nu ...? Ik denk dat ik naast de Calm app inslaap verhalen😁 nu ook de Kersttoespraak van onze Koning voor het slapen gaan ga beluisteren want het geeft mij een boost. Een boost om te blijven geloven en werken aan verbondenheid en steeds weer vanuit een ander perspectief naar het gedrag van mijn medemensen en mijzelf te kijken. Nee, het niet zo bagataliseren zoals mijn vader kon doen. Maar ...stapje terug en weten dat ik de wereld niet kan veranderen. Het enige wat wel kan is mijzelf steeds opnieuw toestaan om mijzelf te zijn. Ja hoor. Weer in de huilmodus. Ieder huisje heeft zijn of haar kruisje. En als we nou ( daaaaar is ze weer🥳) steeds kiezen om vriendelijk met elkaar om te gaan en proberen niet te veel vooroordelen te hebben dan is wellicht het leven wat behapbaarder.
Alles kan zo simpel zijn maar het is vaak zo verrekte moeilijk.
Alles is zo moeilijk maar het kan zo ontiegelijk simpel zijn
als we er keer op keer op keer voor kiezen
met dank voor 75 jaar Bevrijding.
Een aanrader —-> Benhttps://youtu.be/UVMRm77IYgQ
Geen opmerkingen:
Een reactie posten