11 november, 100 jaar geleden.Wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog. Deze oorlog duurde van half 1913 tot 1918.
Al die ons onbekende mensen die vielen voor onze vrijheid. Het is niet te bevatten, ook niet de oorlogen die sindsdien en nu nog gevoerd werden en worden.
Vandaag is er bij mij sterk het besef dat mijn moeder in het jaar voordat de Eerste Wereldoorlog uitbrak -in 1913-geboren werd. Mijn vader in 1914. Buiten 2 keer de moeder van mijn vader te hebben ontmoet heb ik mijn grootouders niet gekend. Ja, wel een beetje door de verhalen van mijn ouders. Het besef dat mijn beide grootmoeders zwanger waren tijdens de roerige, ellendige tijden in de landen om ze heen (Nederland was neutraal)hun verwachting, hun angsten, hun hoop, hun ongerustheid en hun
liefde meegaven aan hun pasgeborenen raakt mij opeens sterk. Wat zal dat pittig zijn geweest voor mijn grootouders en zoveel
andere grootouders.
liefde meegaven aan hun pasgeborenen raakt mij opeens sterk. Wat zal dat pittig zijn geweest voor mijn grootouders en zoveel
andere grootouders.
11 november 2018. In Parijs wordt de Marseillaise gezongen ter ere van alle onbekende en bekende soldaten. Parijs, de stad waar mijn vader tientallen jaren woonde. Hij zou er bij zijn geweest als hij nog leefde. Parijs, ik voel mij verbonden met je.
Ieder mens heeft de genen van zijn en haar voorouders in zich. Ook als je geen biologische kinderen hebt dan geef je het toch op de een of andere manier door via onzichtbare doch krachtige lijntjes van verbondenheid. Het liefst geheeld.
Ieder mens heeft de genen van zijn en haar voorouders in zich. Ook als je geen biologische kinderen hebt dan geef je het toch op de een of andere manier door via onzichtbare doch krachtige lijntjes van verbondenheid. Het liefst geheeld.
Mijn ouders maakten twee Wereldoorlogen mee. Onbewust en bewust. Dat is heftig.
In gedachten zie ik mijn overleden moeder meefietsen met mijn
In gedachten zie ik mijn overleden moeder meefietsen met mijn
kinderen en met mij. Mijn moeder die als verpleegster in haar
uniform op haar fiets met houten banden tijdens de Tweede Wereldoorlog voedsel bracht aan gevangenen. Ze was een bikkel. Mijn vader ook. Dat voel ik hier en nu tot in mijn botten.
uniform op haar fiets met houten banden tijdens de Tweede Wereldoorlog voedsel bracht aan gevangenen. Ze was een bikkel. Mijn vader ook. Dat voel ik hier en nu tot in mijn botten.
Moge Vrijheid bewust en met dankbaarheid geleefd en
gerespecteerd worden.
Moge de jeugd zich vrij uiten doch zich bewust zijn dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.
Moge radicale gedachtengangen veel minder radicaal worden.
Ik luister naar de speech die President Macron uitspreekt in het bijzijn van andere Wereldleiders. Woorden van herdenking en woorden vol vertrouwen, vriendschap en hoop voorbij alle
vrees. Historische woorden. Ook ten aanzien van de crisis van het klimaat.
Moge dat wat President Macron uitsprak, indalen bij een ieder.
Moge empathie en compassie zegevieren.
De energie gevende compositie van Ravel, de Boléro, wordt gespeeld.
De WereldVredeVlam voor mij brandt rustig en ik voel mij er door verbonden met de vlam bij het graf van de onbekende soldaat onder de Arc de Triomphe en alle vredevlammen elders in de wereld.
🍀💕🍀🙏🍀🕯🍀💕🍀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten