2.83 Verbeelding brengt je overal

Het gestolen telefoonnummer en de gestolen naam door de good looking young man op foto uit mijn onderstaand  blogbericht met de titel Phishing had onderaan de woorden imagination brings you everywhere, staan.

Ja, verbeelding. Het is een machtig instrument. We gebruiken het dagelijks. Een ieder die iets uitvindt heeft het gebruikt. Echte schrijvers - auteurs- gebruiken het. Zelf ben ik er van beticht door leden van mijn familie met betrekking tot mijn verleden. Dus vertel ik niet veel. Geen behoefte aan dat er aan mijn gevoel voorbij wordt gegaan. Dat maakt eenzaam. Hm, daar wou ik nog eens over schrijven. Las laatst een groot artikel over Eenzaamheid in de weekend krant. Voor mijn gevoel is het voor een ieder 
anders. Echter, daar ga ik het nu niet over hebben.

Je verbeelding gebruiken kan blij maken maar ook een beetje gek zover dat het tegen paranoia aan is. Afgelopen nacht heb ik weer niet kunnen inslapen in verband met mijn dochters nieuwe baan, waardoor ze midden in de nacht na sluitingstijd als jonge ( volwassen) vrouw in haar uppie een roteind door de stad moet 
fietsen naar haar huis. De grote stad waar ik veel heb 
meegemaakt in de jaren ‘60. Mijn verbeelding verweeft de jaren
van toen met nu. Vreselijk. Afgelopen nachten op het tijdstip dat dochter naar huis zou fietsen, visualiseerde ik dat er met regelmaat een politiebusje en andere mensen van goede wil op haar pad zouden komen. Moge ze beschermd zijn.

Wat een gespook in mij vooral vannacht. Een mens kan er echt gek van worden van al die gedachten en dit is pas haar eerste 
week. Ik moet loslaten. Ze is volwassen. Maar ja, juist daarom... 
zucht. Adem in, adem uit. Loslaten. Ze is volwassen. Maar daar
gaat het niet om.

De Calm deep sleep meditatie, een Calm sleep story en Calm sleep music doen de afgelopen week nachts niet zo best hun werk. Het lukt mij moeizaam. Steeds weer probeer ik met mijn gedachten in het hier en nu te komen. Bij de adem. Dat is hard werken. Ondertussen vraag ik mij af wat een privé beveiliger voor
 haar zou kosten. Ze zou mij hard uitlachen. De auto gebruiken is

geen optie. Parkeren is peperduur en de vergunningen zijn al uitgedeeld. Een scooter? Sparen maar.

Op een paard ( sparen maar) door de stad zou veiliger voor haar zijn. Doch zowel beveiliger als een paard ( kan er wel om lachen, want ik zie haar nu in gedachtengaan.Galopperdeglopgalopbdoor de stad door😂🤣.) zijn waarschijnlijk onbetaalbaarder dan een taxi. Tja, en dat paard moet te eten hebben. Daar staat het dan de godganse  middagdag en avond tot midden in de nacht voor dochters werkplek. Poept en plast. Geen gras in de buurt om te eten. Dus moeten er balen hooi komen en veel water. Hm, zou ze geen politiepaard mogen lenen? 😄👍. Strak plan, Mathil. 

Laat los. Loslaten. Hm, de zaak waar ze werkt zou het paard kunnen verhuren voor sight seeings. Ook een leuk idee.

Wat een ellende. Dochter maakt haar eigen keuzes, ze heeft al 
eerder nachts alleen door de stad gefietst en zíj vindt het veilig. Dan trekt ze ook veiligheid aan. Maar ...nu is haar werk verder weg dan eerst en ik moét het loslaten al vind ik het beremoeilijk om mijn telefoon nachts op stil te zetten. 

Geen geprojecteer, Mathil. Vertrouw erop dat je kinderen veilig zijn. Dat ze een  beschermengel hebben. Dat hebben ze altijd al gehad. Hun eigen gedachten zijn hun belangrijkste 
beschermengelen.

Moge mijn gedachten eveneens als een beschermengel zijn en ik ze daardoor beter  kunnen loslaten. Dit schrijven is een manier.

Binnenkort gaat zoonlief aan een nieuw project beginnen. Dagelijks met de trein. Daar heb ik meer vertrouwen in, hoewel ook dat mijn verbeelding weer in beweging kan brengen en mij eveneens terugbrengt naar mijn jeugdjaren. Owwww.

Dit deel van de aarde is alweer voorbij de zon gedraaid, buiten is het donker. Net alsof de verbeelding dan aangezwengeld wordt. Oké dan, ompolen die hap. Waar zou ik mijn verbeelding voor kunnen gebruiken? Oh heremetiet, daar komt het beeld op dat ik spreek op een nationale herdenkingsdag over het feit dat we dankbaar mogen zijn dat er al 70 jaar geen oorlog is geweest in Europa. En dat ik dankbaar  ben dat mijn ouders - die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt-  het niet meer meemaken dat er in een deel van de bevolking minder  empathie is voor mensen die een andere cultuur en religie hebben. Steeds minder compassie voor mensen die genoodzaakt te vluchten voor geweld ook omdat er niets meer over is van de huizen, straten en steden waarin zij leefden. Vreselijk toch. 

Laat ik mijn verbeelding dáar eens voor gebruiken. Om nu de Vlog te gaan maken die ik steeds zou willen maken als ik het een en ander hoor of lees waar mijn tenen van krullen van ellende.

En toch ...is een paard niet zo gek als vervoersmiddel. In ieder geval goed voor het klimaat, hoewel de poep CO2 bevat? 

Al met al is het verbeeldingsvermogen  een mooi instrument en verbeelding is doodeng als ze gevoed wordt door. ongefundeerde, ongenuanceerde vooroordelen waardoor achterdocht omstaat. 

Mijn verbeelding  valt nogal mee. Laat ik mooie motiverende en inspirerende gedachten denken.