Een correspondentie
Sinds een maand heb ik na jaren onthouding weer een correspondentie. Respons geven aan het hart( cor). Een handgeschreven gedachtenwisseling (van voor het bestaan van e- mails) per brief. Wederzijds pennen we steeds meer kantjes vol. Sinds mijn vader in 2011 overleed, heb ik - op kaarten schrijven na- nauwelijks met de hand naar buiten toe geschreven.
Al heb ik in een week tijd twee keer op een shortlist van zowel een elfjes als een tanka wedstrijd gestaan, dan haalt dat het voor voor mij niet bij wat met de hand schrijven doet in mij. Het brengt mij harmonieuze balans, het laat mijn bloed stromen. Geest en hart werken samen en zetten zich om in leesbaarheid via het handschrift. Mijn eigen handschrift. Op dít moment van schrijven zie ik mijn gedachten in de letters, woorden en zinnen van dit getypte schrijfsel ontstaan. Wonderlijk. Toch vind ik typen een afstandelijke vorm van schrijven, terwijl het met een pen schrijven meer verbondenheid met mijzelf én met diegene aan wie ik schrijf geeft. Het met de hand schrijven is als een beweeglijke dans van hersenen en hart tesaam. Verbindingen allom. In mijzelf en met de ander. Het brengt mij rust, het verkwikt, hoewel het ook kan vermoeien. Na twee uur schrijven met de pen maar ook na typen heb ik beweging met/ van mijn hele lijf nodig. Ik weet niet hoe dat voor een ander is? Want ík ben dan hoognodig toe aan wat fysieke oefeningen. Toch is met de hand schrijven heel fysiek. Hm, paradoxaal?
Schrijven en lezen. Een handschrift lezen werkt verbindend, het is voor mij een blijvende altijd levende energie. Uniek als een vingerafdruk van een mens in zijn geheel. Als ik de handschriften van mijn overleden ouders zie, dan zijn ze even weer sterk aanwezig dichterbij dan de adem als een teken van leven van ver voorbij het fysieke.
Wat vind ik het het een eer om bezoek te krijgen via een brief. Vertrouwensvol. Nog unieker is het als het schrijven afkomstig is van een dierbare vriendin is wier kinderen op dit moment van schrijven in het digitale tijdperk van anno 2019 opgroeien. Zo bijzonder dat zij in haar hectische leven de rust weet te vinden in de wereld van je uiten met behulp van pen op papier. De beweging van de hand kan het in deze tijd vaak overprikkelde brein tot rust brengen in het loslaten van gedachten en gevoelens. Het schrijven van een brief kan een vriendelijke manier zijn om je emoties weten te sublimeren of eruit te kieperen.
Kortom ...dit is een loflied voor het schrijven met de hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten