4 mei Dodenherdenking
Het regent te hard, de Nederlandse vlag staat daarom binnen, half stok voor het raam. Een Wereldvredesvlam brandt rustig.
De kaars reisde een jaar geleden met een vriendin en mij mee naar Duitsland waar we in het kader van Trees of Memory een boom hebben geplant in Ittenbach voor mijn broer bij de plek waar we vroeger met onze ouders woonden en waar mijn broer en ik de drie mooiste jeugdjaren van ons leven beleefden in een dorp met veel natuur rondom.
Daar bij de boom hebben we de doorgeefvlam aangestoken. Op Dodenherdenking eveneens. Drie mensen, twee Nederlanders en een Duitser waren samen twee minuten stil bij de vlam. Vredevolle momenten. Hier en Nu.
Vandaag 5 mei
Bevrijdingsdag, de vlag kan en mag uitgehangen worden. Het rood-wit-blauw wappert voluit in de beweeglijke blauwe lucht met prachtige witte wolken. Dankbaar gevoel dat het kan. Dat het mag. De WereldVredeVlam bracht ik over naar een nieuwe kaars.
Bevrijdingsdag, de vlag kan en mag uitgehangen worden. Het rood-wit-blauw wappert voluit in de beweeglijke blauwe lucht met prachtige witte wolken. Dankbaar gevoel dat het kan. Dat het mag. De WereldVredeVlam bracht ik over naar een nieuwe kaars.
Moge we jaar op jaar op jaar de innerlijke vlam van Vrede en Vrijheid doorgeven en omhoog tillen in ons hart.
Moge we er dagelijks iets voor doen. Vrede, Vrijheid en Verbondenheid zijn hier werkwoorden.
Keer op keer is het onze plicht om die Vrede en Vrijheid weer omhoog te tillen indien ze weg is gezakt weg van Verbondenheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten