2.168 Vrijheid van Meningsuiting

Op drie motiverende berichten na is het bescheiden groen omlijste aanplakbord met de woorden: aanplakbord voor vrije meningsuiting, leeg. Er is nog ruimte. 

Toen het er pas stond kreeg zij een enkele keer als zij er langs liep hetzelfde gevoel als dat zij kan hebben bij het zien van  de lege muur in het achterpad  van haar huis dat schreeuwt om kleur. Dat schreeuwt om graffiti, maar ...dát mag niet.

Iets plaatsen op het Vrijheid van Mening aanplakbord mag wel. Het mag! Maar oh, het is niet vanzelfsprekend. Ze is er zich intens van bewust dat dit nooit het geval mag zijn, vooral niet in een jaar dat er 75 jaar Bevrijding wordt herdacht en gevierd. Vrijheid. Er zijn toendertijd  doden gevallen opdat onder andere dat bord er kan staan.  In buien van  geïrriteerd zijn en boosheid dacht zij soms : nu ga ik er wat plaatsen. Impulsief. Net zoals velen doen op Social Media. Maar nee, ze kiest voor bedachtzaamheid.

Eigenlijk zijn een website en een Blogspot ook Vrijheid van Mening aanplakborden. Wereldweid kan het gelezen worden. Best eng. Hoppaaaa ins blauwe hinein. 

Echter, over dit Vrijheid van Mening aanplakbord- zoveel kleiner dan het world wide web-  denkt zij zich het apenkriek.  Het gaat
 niet om durven. Vooralsnog is er geen inspiratie gekomen, wel is er een bewustzijnsproces rond dat aanplakbord op gang gekomen. Dus ...loopt zij er langs- groet het in Stilte als een landsvlag- en vindt het fijn dat er geen narigheid op geschreven is. 

Het geeft een gevoel van Vrede en tevens een gevoel van hoe kwetsbaar Vrede en Vrijheid zijn. 

75 jaar Bevrijding. De Tweede Wereldoorlog is over. 75 jaar 
geleden we zijn bevrijd. We zijn vrij om wel of niet te schrijven, te zeggen, te spreken, te doen, te laten, wat wij denken, willen en voelen. Wie dan ook is vrij om iets op het Vrijheid van Mening bord te plaatsen. Stil staat het daar. Niet groot en niet klein. Niet schreeuwerig, bijna onopvallend en tóch valt het op. Het is geen 

vanzelfsprekendheid. Het is bijzonder. Het maakt wakker. Omdat het zo bijzonder hoeft zij niet, omdat zij die vrijheid heeft, persé iets te plaatsen. Zij heeft het gevoel dat het dan goedkoop zou 
zijn. Zij hoeft niet alles te schrijven óm het schrijven. Het mag wel. Langzamerhand vindt zij het aanplakbord vergelijkbaar met een heilig monument. Met respect bejegenen. Met respect gebruiken. Hoe bijzonder is het dát een dergelijk bord er staat!

Dank u wel aan alle soldaten van de landen die ons land en Europa bevrijdt hebben. Een wereldvredevlam brandt voor u en hen die vielen en voor de Vrijheid . Ja, ze kiest ervoor om er heel bewust mee om te gaan. 

www. worldpeaceflame.org

🍀💕🍀