2.31 een nazomerse dag in oktober met 26 graden

Bij het wakker worden voel ik de warmte al. De kamer is zonnig. Mijn ouder wordende botten en spieren zijn minder stijf. Daglicht met daarbij de zon die door de wolken schijnt doen goed, vooral wanneer je je natje en droogje hebt.

Volgens weersvoorspelling wordt het vandaag 26 graden. Ik ga in de tuin ontbijten, in de ochtendzon. Vitamine D inademen, mijn serotonine gehalte opladen. Echter, de tuin is dan wel gebaad in daglicht, maar de zon komt -nu het half oktober is-nog slechts tot 12 uur net achteraan in de tuin hoog aan de schutting.  Mijn tuin is op het noorden. Vandaar. De zomermaanden zijn echt voorbij.

26 graden op 13 oktober! Dit doet mij beseffen dat het klimaat echt in een crisis is. In Mallorca overstromingen, elders orkanen en kortgeleden last but not least de tsunami met haar vreselijke gevolgen in Sulawesi. 

De nazomer, vandaag met een mediterrane temperatuur. De keukendeur open, alle ramen open en kijk ik zie groen van tulpenbollen. De bolchrysant van vorig jaar heeft eindelijk knop. Van de week fietste ik langs akkers met een waas van groen. Af en toe een regenbui, ja, dan wil de natuur wel weer groeien in een nazomer als deze. Het is niet normaal. Maar wat is normaal? Seizoenen zoals wij dachten in Nederland te hebben? In de wereld?

De weerstemperatuur gaat morgen hier in ons landje weer naar beneden. 

Dus  ... kies ik om te genieten van het weidse gevoel dat zonnewarmte mij geeft. Het is iets heel kostbaars om te kunnen genieten en dankbaar te zijn voor de zegeningen in mijn leven, want er zijn mensen die heel ver weg wonen die het niet best hebben. Moge een ieder het goed hebben en ...  het klimaat verdient zeker nu ze in crisis is, respect voor wat ze gaf en nog geeft aan goeds.

De stand van de zon ten opzichten van de maanden van het jaar is gelijk gebleven. Half oktober, de zon beschijnt in de ochtend  bovenaan de schutting.  Straks wordt de stoel die er staat ook in het zonnetje gezet.

Dat is het enige zekere.