2.28 Op nazomerse oktoberdag

Met een mouwloos shirt naar de bakker. Een vest mee. Voor de zekerheid.

Door het  groene hart van het dorp- waar de speeltuin is- spreken kinderen mij aan en we babbelen even over het hoe en waarom van mijn wandelstok. Dan loop ik verder:’ hallo bomen, met jullie prachtige groene bladerdak.’ Dag na dag transformeren ze van kleur. Warm rood begint de boventoon te vieren.

Rustig wandel ik naar de Bakkerswinkel, wetend dat mijn ogen en reuk zich zullen laten verleiden door de rijkdom aldaar. Een diversiteit aan onder andere brood, broodjes, koekjes, patisserie, bonbons en meel liggen roerloos maar uitdagend ten toon gesteld. Voor elke beurs wat wils. Mijn neus snuffelt als een 
konijntje geuren op, mijn ogen drinken zich verlustigend de creatieve heerlijkheden vol kleur in en in mijn mond voel ik het speeksel zich vermeerderen. Wat ben ik toch een zoetekauw, want ik sla weer eens te veel in, echter tevens in het kader: Je weet nooit of er opeens bezoek voor de deur staat. 

Tijdens het afrekenen bestel ik als kers op de taart🤪een aardbeien gebakje met een kopje capuccino. Op het kleine terras voor de winkel neem ik de tijd om genietend van en in de warme zon de lekkernijen te savoureren. Ik ben verliefd op het dorp  waar ik woon en haar omgeving. Ben verliefd op het terrasje en ik ben mij ervan bewust dat niets vanzelfsprekend is. Wat voel ik mij dankbaar. Ook naar de Veiligheidsdiensten, Politie en ME toe die het ons mogelijk maken dat we meestal rustig, vredig en veilig kunnen leven. Met mijn verbeelding zie ik deze mensen als meestal onzichtbare Strijders voor het Goede. Voor Rechtvaardigheid. Voor onze Veiligheid. 

Petje af.

Thuisgekomen begroet mijn poezebeest mij uitbundig. De mussen tjilpen of het hoogzomer is. De sfeer is er zeker naar, behalve dat de tuin nog maar een klein beetje be-zond is. Ik installeer mij in het achterste stukje met grote pot Jasmijnthee, een broodje, brokjes voor de kat, de NRC Next en het boek  Kies voor Geluk door Barry Neil Kaufman. Ooit kreeg ik het boek-nadat ik wegens borstkanker een borstamputatie had ondergaan - van de ouders van een jongen met autisme waar ik gedurende een deel van mijn werkende jaren in de ThuisZorg  een paar middagen in de week werkte volgens de *SonRise methode. Son Rise gaat over acceptatie van hoe de ander is. Deze methode gaat over joinen in autistisch( moeite met contact maken) gedrag, opdat de ander  zal gaan merken dat hij of zij niet alleen is. Dus als de ander heen en weer wiegt, hierin meegaan. Indien de ander met een pen door zijn vingers rolt, dit nadoen. Niets moet. 

In een prikkelarme kamer is dit een makkie en zeer ontspannend. Nooit zal ik het moment vergeten dat we naast elkaar heen en weer bewogen -met onze bovenlichamen van voor naar achteren-  dat ik voelde dat de jongen opgehouden was met wiegen en naar mij keek. Hij was gestopt. Voor het eerst was er oogcontact. Hij maakte contact! Hij had opgemerkt dat er iemand naast hem zat die hetzelfde deed als hij. Het was een mijlpaal. Van dat moment af was hij meer en  meer naar buiten gericht. 

Het boek: Kies voor Geluk doet mij aan die tijd denken. Steeds weer mag ik kiezen om mijzelf terug te trekken wanneer ik het nodig heb. Na mijn pensionering  heeft zich een vorm van introvertheid ontwikkeld die zich versterkt- doch steeds meer kan ik ook kiezen om als ik opgeladen ben- naar buiten te keren. Mijzelf als het ware eruit Son Risen🤪 is de truc. 

Moge ieders introvert en extravert zijn in balans zijn als een weegschaal die mag en kan wiebelen, maar niet te. Er gaat een gedachte door mij heen dat het fijn zou zijn als anderen zich joinden met mij in mijn strijd dat groen tussen tegels ook leven is en indien dat mag blijven het tevens goed is voor het  behoud van insecten. 

 Daar ga ik een ander schrijfsel aan wijden.

—-

* https://www.autismehelden.nl/son-rise/